O interpretację indywidualną wystąpiła spółka, której wspólnik planował wystąpienie z niej poprzez zbycia posiadanych udziałów za wynagrodzeniem, w celu ich umorzenia. Wynagrodzenie mogło zostać określone na poziomie niższym niż wartość rynkowa, zaś porozumienie spółki ze wspólnikiem mogło przewidywać rozłożenie wynagrodzenia na raty. Na tym tle spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała, czy w tej sytuacji – w związku z rozłożeniem wynagrodzenia na raty – po jej stronie powstanie przychód z nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.
Prezentując własne stanowisko, spółka wskazała, że do powstania przychodu nie dojdzie. Rozłożenie na raty nie stanowi bowiem zatrzymania środków pieniężnych przez spółkę, ale jest wynikiem przyjętego harmonogramu zapłaty. Zbycie udziałów w celu umorzenia odbywa się na podstawie umowy zawartej między spółką a wspólnikiem. Rozłożenie należności na raty jest tutaj przejawem woli stron. W przypadku dobrowolnego umorzenia udziałów strony mają bowiem daleko posuniętą swobodę w kształtowaniu wysokości wynagrodzenia oraz terminu jego zapłaty. Spółka podkreśliła, że nie uzyskuje żadnej korzyści czy przysporzenia majątkowego z tytułu rozłożenia na raty należności za umorzenie.
Na poparcie swego stanowiska, spółka przytoczyła wyrok WSA w Łodzi z 7 lutego 2008 r. (I SA/Łd 1226/07), w którym stwierdzono, że w przypadku bowiem zawarcia umowy sprzedaży, chociażby sprzedaż dotyczyła nabycia udziałów spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w celu umorzenia, strony umowy mogą w sposób dowolny umówić się, co do sposobu zapłaty za nabyte rzeczy (w tym przypadku udziały). A zatem rozłożenie ceny na raty, jak też odroczenie płatności w inny sposób, nie może być traktowane jako uzyskanie przez spółkę przychodu, który mógłby spowodować powstanie dochodu.
Organ podatkowy podzielił to stanowisko, odstępując od uzasadnienia interpretacji.