NSA uznał bowiem, że garaż - stanowiący część budynku mieszkalnego - podlega, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości przy zastosowaniu stawki podatkowej przewidzianej dla budynków mieszkalnych lub ich części (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm., dalej „ustawa”), a nie według stawki podatkowej przewidzianej dla budynków pozostałych lub ich części (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) ustawy) (sygn. II FSK 733/10).
Garaż, którego dotyczył wyrok NSA, znajdował się w kondygnacji podziemnej wielorodzinnego budynku mieszkalnego. Garaż stanowił wyodrębniony samodzielny lokal o funkcji niemieszkalnej. Prezydent Miasta wydał decyzję, w której ustalił podatek od nieruchomości, przy czym do obliczenia podatku od garażu zastosowano stawkę podatkową przewidzianą dla budynków pozostałych lub ich części, która jest znacznie wyższa niż stawka podatkowa dla budynków mieszkalnych. Zdaniem podatnika, który złożył odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej „SKO”), garaż powinien zostać opodatkowany według tzw. preferencyjnej stawki przewidzianej dla budynków mieszkalnych lub ich części. Podatnik swoje stanowisko uzasadniał tym, że garaż jest częścią budynku mieszkalnego i w związku z tym powinien być opodatkowany stawką podatkową adekwatną dla części budynku mieszkalnego. Na skutek odwołania podatnika, SKO utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta. Następnie, podatnik złożył skargę na decyzję SKO do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej „WSA”). WSA oddalił skargę podatnika i tym samym podtrzymał dotychczasowe stanowisko niekorzystne dla podatnika, wyrażone przez Prezydenta Miasta i SKO. Wobec powyższego, podatnik zaskarżył orzeczenie WSA, wnosząc skargę kasacyjną do NSA.
W omawianym wyroku, NSA uchylił zaskarżony wyrok WSA w całości i przekazał WSA sprawę do ponownego rozpoznania - potwierdzając tym samym prawidłowość stanowiska podatnika. NSA zauważył, że samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w ustawie o własności lokali (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), pomimo tego że mogą stanowić odrębne nieruchomości, są faktycznie częściami określonego budynku mieszkalnego i z powodu wyodrębnienia nie przestają nimi być.
Co więcej, NSA zwrócił uwagę, że art. 2 ust. 1 ustawy wskazuje jako przedmiot opodatkowania budynki lub ich części, nie zaś określone - mieszkalne bądź niemieszkalne lokale mieszczące się w budynku. Garaż, jako pomieszczenie o innym niż mieszkalne przeznaczeniu, jeżeli stanowi część budynku mieszkalnego - jako ta część podlega opodatkowaniu.
Warto bowiem zauważyć, na co zwrócił uwagę NSA, że art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy stanowi o stawce podatkowej w relacji do budynków mieszkalnych lub ich części. Przepis ten nie odnosi się do części mieszkalnych i niemieszkalnych budynków mieszkalnych. Powyższe rozróżnienie jest uzasadnione w opinii NSA, gdyż analizowany przepis odnosi się do pojęcia i kategorii budynków mieszkalnych obejmujących - pod względem faktycznym i prawnym - ich części, które mogą być mieszkalne i niemieszkalne. Dodatkowo, znajdujący się w obrębie budynku mieszkalnego lokal mieszkalny lub lokal o innym przeznaczeniu, nie przestaje być z racji swego charakteru częścią budynku mieszkalnego.
Z kolei, jak zauważył NSA, w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy została przewidziana preferencyjna stawka podatkowa w stosunku do podatników posiadających majątek służący do celów mieszkalnych w przeciwieństwie do osób, które przykładowo zajmują określone budynki na prowadzenie działalności gospodarczej. Nie można w tym kontekście, zdaniem NSA, nie zauważyć, że wykorzystywanie garażu, jako części budynku mieszkalnego, wiąże się z mieszkaniową funkcją budynku i znajdujących się w nim lokali mieszkalnych w ten sposób, że pomaga zaspokoić potrzeby mieszkaniowe osób, które w budynku tym realizują swoje cele i potrzeby mieszkaniowe. Zastosowanie do garaży jako części budynków mieszkalnych preferencyjnej stawki podatkowej z uwagi na znaczący związek z mieszkaniowym charakterem budynku jest, w opinii NSA, także uzasadnione.
Podsumowując, NSA wydał korzystny dla podatników wyrok, zgodnie z którym garaż znajdujący się w wielorodzinnym budynku mieszkalnym i stanowiący jego część, powinien być opodatkowany podatkiem od nieruchomości, przy zastosowaniu preferencyjnej stawki podatkowej od budynków mieszkalnych lub ich części, a nie od budynków pozostałych lub ich części. Należy jednakże mieć na uwadze, iż dotychczasowa linia orzecznicza i praktyka organów podatkowych w tym zakresie prezentowała niejednolite stanowisko. Mieliśmy nadzieję, że omawiany wyrok NSA przyczyni się do przełamania dotychczasowej interpretacji przepisów ustawy, która często była niekorzystna dla podatników. Tak się jednak nie stało, gdyż już w dniu 27 lutego 2012 r. NSA wydał uchwałę w sprawie o sygn. akt II FPS 4/11, która zawiera niekorzystną dla podatników interpretację przepisów ustawy w tym zakresie. Uchwała ta będzie przedmiotem naszej publikacji w dniu 9 marca 2012 r., do której lektury już teraz Państwa zapraszamy.
Aneta Wrona - Kłoczko
aplikant radcowski
M. Szulikowski i Partnerzy Kancelaria Prawna