ORZECZENIE
Budynki koszarowe lub ich części położone na terenach zamkniętych, przeznaczone na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy nie mogą być uznane za budynki mieszkalne - uznał wczoraj, dnia 27 kwietnia 2009, Naczelny Sąd Administracyjny. Oznacza to, że koszary podlegają opodatkowaniu według wyższej stawki podatku od nieruchomości jako budynki zaliczane do kategorii inne.
Uchwała podjęta przez Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie opodatkowania koszar będzie miała jednak szersze zastosowanie. Sąd odniósł się nie tylko do tego, jaką stawkę podatku od nieruchomości ma płacić wojsko od koszar, w których zakwaterowani są żołnierze. Przede wszystkim NSA musiał wyjaśnić, co przesądza o zaliczeniu budynku czy jego części do kategorii budynków mieszkalnych i opodatkowaniu według niższej stawki podatku.
W ocenie sądu o tym, do jakiej kategorii zaliczyć budynek lub jego część dla celów podatku od nieruchomości, w pierwszej kolejności decyduje ewidencja gruntów i budynków. Jeżeli z ewidencji wynika, że budynek ma charakter mieszkalny, należy go opodatkować niższą stawką. NSA wyjaśnił też, co zrobić, gdy ewidencji nie ma. W takim przypadku o wysokości podatku decydować będą kryteria wynikające z prawa budowlanego, np. pozwolenie budowlane. W ostateczności, jeżeli nie można ustalić charakteru budynku w ten sposób, istotne znaczenie będzie miała opinia biegłego.
Uchwała jest odpowiedzią na pytanie prawne jednego ze składów orzekających Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd zapytał, czy budynki lub ich części położone na terenach zamkniętych przeznaczone na zakwaterowanie zbiorowe żołnierzy (wspólne kwatery stałe) mogą być uznane za budynki mieszkalne lub ich części w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 z późn. zm.). Sprawa dotyczyła interpretacji podatkowej wydanej na wniosek jednej z jednostek wojskowych. Zdaniem wojska budynki, w których znajdują się izby żołnierskie, świetlice, szatnie, suszarnie, pralnie, jadalnie, kuchnie, są opodatkowane według niższej stawki niż budynki mieszkalne. W ocenie organów podatkowych nie. Warunkiem niezbędnym do uznania danego budynku za mieszkalny jest to, by osoby zamieszkując go realizowały w ten sposób swoje podstawowe potrzeby mieszkaniowe.
Sygn. akt II FPS 1/09