Odpowiedź
[...] W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu zwiększenia sprzedaży i pozyskania nowych odbiorców, spółka prowadzi reklamę poprzez uczestnictwo w targach, organizowanych w kraju i za granicą. Takim przedsięwzięciom towarzyszą różnego rodzaju wydatki, m.in.:
- wynajem powierzchni wystawienniczej;
- zorganizowanie stoiska (zabudowanie powierzchni wystawowej, jej urządzenie i wystrój, wydrukowanie folderów i katalogów reklamowych);
- nabycie gadżetów reklamowych, np. długopisów, koszulek, kalendarzy, słodyczy z logo firmy i innych gadżetów;
- zakup towarów innych na zorganizowanie i wyposażenie stoiska (kwiaty, słodycze, alkohol, napoje i inne artykuły spożywcze);
- transport eksponatów wystawienniczych na miejsce organizowania targów;
- obsługę stoiska przez hostessy.
Program obejmuje także spotkania z klientami na stoisku wystawowym oraz w wynajętych pomieszczeniach restauracyjnych i związane z tym koszty usług gastronomicznych.
Od 1 stycznia 2007 r. spółka kwalifikuje ww. wydatki do wydatków na reklamę i w całości zalicza do kosztów uzyskania przychodów. [...] Według spółki po 1 stycznia 2007 r. kosztem podatkowym są szeroko pojęte wydatki na reklamę. Według niej jednym ze sposobów promowania towarów, którego wpływ na osiągnięcie przychodów jest oczywisty, jest uczestnictwo w targach wystawienniczych. Powyższe działania mają na celu zaprezentowanie marki firmy, jak również reklamowanie produkowanych wyrobów. W tej sytuacji ponoszone przez spółkę koszty związane z uczestnictwem w targach stanowią w całości koszty reklamy, tj. podatkowe koszty uzyskania przychodów.
Stanowisko organu podatkowego
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W katalogu tych wyłączeń nie wymieniono wydatków związanych z reklamą produktów, usług czy też reklamą samej spółki. Z tego względu wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Ponieważ przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy, należy więc sięgnąć do definicji zawartych w słowniku. Słownik języka polskiego pod redakcją profesora Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003 reprezentację określa jako:
- grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, przedstawicielstwo,
- okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.
Z kolei reklama jest definiowana jako:
- działanie polegające na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub usług,
- napis, rysunek, film, plakat itp. służące temu celowi,
- efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środowiskach opiniotwórczych (opinia).
Reklamą jest więc działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług. Może być ona prowadzona poprzez rozpowszechnianie informacji o towarach, miejscach nabycia, chwaleniu kogoś i zalecaniu czegoś. Pojęcie „reklama” oznacza wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach, w celu zachęcenia ich do nabywania towarów właśnie od tego, a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama może dotyczyć nie tylko oferowanych towarów, ale również samej firmy i jej znaku. Z przedstawionego przez spółkę stanu faktycznego wynika, że bierze ona udział w targach organizowanych w kraju i za granicą. Działania te spełniają wyżej opisane znamiona reklamy, głównym celem uczestnictwa przedsiębiorców w tego rodzaju przedsięwzięciach jest bowiem informowanie potencjalnych klientów o zaletach produkowanych przez siebie wyrobów, a w konsekwencji doprowadzenie do zawarcia stosownych umów kupna-sprzedaży.
A zatem poniesione przez spółkę po 1 stycznia 2007 r. wydatki w postaci wynajmu powierzchni wystawienniczej, zabudowania tej powierzchni oraz jej urządzenia i wystroju, wydrukowania folderów i katalogów reklamowych, nabycia gadżetów reklamowych opatrzonych w logo firmy, zakupu innych towarów, takich jak kwiaty, słodycze, napoje i inne artykuły spożywcze (niemające charakteru wytworności lub okazałości), ogólnie dostępne dla uczestników targów, koszty transportu ww. eksponatów na miejsce organizowania targów oraz obsługi stoiska przez hostessy, stanowią jej koszty uzyskania przychodów, jako wydatki związane z reklamą.
Natomiast koszty poniesione w związku z zakupem usług gastronomicznych, alkoholu lub innych kosztownych prezentów, nieopatrzonych w logo firmy, z przeznaczeniem dla potencjalnych klientów biorących udział w targach, należy zakwalifikować do kosztów reprezentacji, niestanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodów.
Organ podatkowy wydając postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. [...]
Z kosztów uzyskania przychodów (stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.) wyłączone są koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Organ podatkowy kwalifikując jako koszty reklamy zakup słodyczy, napojów oraz innych artykułów spożywczych (niemających charakteru wytworności lub okazałości) wykazał się liberalnym podejściem do omawianych przepisów, którego niestety nie muszą podzielać inne organy podatkowe. Podatnicy muszą mieć to na uwadze.