Spółka zajmująca się sprzedażą biżuterii kupuje sprzedawcom w swoich salonach jubilerskich garnitury oraz kostiumy z logo firmy. Stroje pozostają własnością firmy i są wydawane na podstawie regulaminu pracy. Zdaniem spółki art. 15 i 16 ustawy o CIT pozwala zaliczyć w koszty wydatki na zakup służbowej odzieży, jeżeli w widoczny sposób jest oznaczone logo firmy i jej nazwą. Wówczas traci on charakter ubioru osobistego, a wydatki na służbowy strój można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jako działanie reklamowe.
Organy podatkowe nie zgodziły się z poglądem spółki. Ich zdaniem wydatki na zakup odzieży służbowej (oznaczonej charakterystycznymi cechami, jak barwa, krój, logo) dla pracowników stanowią koszty reprezentacji spółki. Powołały się na art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów właśnie kosztów reprezentacji. Ich zdaniem wydatki na zakup odzieży służbowej (oznaczonej charakterystycznymi cechami, jak barwa, logo) dla pracowników stanowią właśnie koszty reprezentacji spółki.
Spór trafił do sądu, który podzielił poglądy podatnika. Jego zdaniem pracownicy ubrani w stroje zaopatrzone w logo reklamują swoją firmę. Sąd uznał, że opatrzenie strojów logo nie ma nic wspólnego z reprezentacją. Wydatki takie należy więc zaliczyć do kosztów reklamy, a nie reprezentacji, a co za tym idzie - także do kosztów uzyskania przychodów.