STAN FAKTYCZNY
W czerwcu 2004 r. podatnik nabył w Niemczech samochód osobowy wyprodukowany w 1997 roku, o pojemności silnika powyżej 2000 cm3. Podatek według stawki 65 proc. uiścił, przyjmując za podstawę opodatkowania wartość pojazdu ceny określonej w umowie. Miesiąc później podatnik złożył wniosek o zwrot nadpłaty. Organy obu instancji odmówiły zwrotu podatku.
UZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił skargę podatnika. Jak zauważył sąd, spór między stronami dotyczył sposobu wyliczenia należnego podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia używanego samochodu osobowego.
W ocenie WSA, rozpoznając sprawę, nie mógł pominąć orzeczenia ETS z 18 stycznia 2007 r. w sprawie C-313/05 Brzeziński, na które powoływały się w swoich rozstrzygnięciach organy podatkowe, a dotyczącego wykładni przepisów prawa wspólnotowego (art. 25, art. 28 i art. 90 TWE).
Sąd podkreślił, że organy pominęły regulacje stanowiące, że w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego podstawą opodatkowania jest kwota, jaką nabywca jest obowiązany zapłacić. W ocenie sądu ustawodawca w sposób wyraźny i niebudzący wątpliwości określił tym samym, jaka wartość pojazdu powinna stanowić podstawę dla wyliczenia należnego podatku akcyzowego. Jest nią ta suma ustalona przez strony umowy, którą kupujący jest zobligowany uiścić za nabywany pojazd. Oznacza to, że brak jest podstaw prawnych do tego, aby organy podatkowe mogły za podstawę opodatkowania przyjmować inną wartość samochodu. W szczególności brak jest uzasadnienia dla tego, aby w odniesieniu do samochodów osobowych zakupionych za granicą za podstawę opodatkowania przyjmować rynkową wartość podobnego pojazdu nabytego na terytorium Polski.
Za błędne sąd uznał też stanowisko, że podstawą do obliczenia wysokości podatku akcyzowego w odniesieniu do pojazdu nabytego za granicą ma być rezydualna kwota podatku zawarta w wartości rynkowej podobnego samochodu zakupionego i zarejestrowanego w kraju. Oznaczenie tej kwoty - według organów podatkowych - ma wpływać nie tylko na ustalenie tego, czy podatnikowi w ogóle przysługuje prawo do nadpłaty, ale przede wszystkim ma określać jej wysokość. Wysokość nadpłaty ustalonej przez organy podatkowe stanowi bowiem różnicę pomiędzy podatkiem zapłaconym przez podatnika, a podatkiem zawartym w wartości podobnego samochodu nabytego w Polsce. Nadpłata podatku jest ustalana w odniesieniu do wartości podobnych pojazdów dostępnych w Polsce, a nie w odniesieniu do ceny samochodu zapłaconej faktycznie przez podatnika. W ocenie sądu prowadzi to do zmiany podstawy opodatkowania z ceny nabycia na wartość rynkową.
Wyrok WSA w Gdańsku z 9 września 2008 r., niepublikowany
SYGN. AKT I SA/Gd 386/08
ALEKSANDRA TARKA