W przypadku kosztów poniesionych na nabycie bądź wytworzenie składników majątku podlegających amortyzacji, obowiązek archiwizacji obejmuje nie tylko cały okres amortyzacji, ale również kolejne lata, w których organy podatkowe mają możliwość zweryfikowania złożonych przez podatnika zeznań podatkowych uwzględniających w kosztach podatkowych dokonane odpisy amortyzacyjne.
Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o PDOP), na podatniku ciąży obowiązek prawidłowego ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, które wywierają wpływ na określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. W świetle art. 86 §1 Ordynacji podatkowej, podatnicy prowadzący księgi podatkowe zobligowani są do przechowywania ich wraz ze związanymi z nimi dokumentami (tj. materiałami źródłowymi stanowiącymi podstawę wpisu do tych ksiąg), do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Zasadą jest, że zobowiązanie podatkowe ulega przedawnieniu z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 §1 Ordynacji podatkowej). Oznacza to, że w większości przypadków, po tym okresie podatnicy nie mają obowiązku archiwizacji ksiąg podatkowych, jak i dokumentów źródłowych.
Polecamy: Komplet żółtych książek – Podatki 2017
W przypadku nabycia bądź wytworzenia środków trwałych przechowywanie dokumentacji, na podstawie której ustalono ich wartość początkową, wymagane jest nie tylko przez cały okres amortyzacji, ale także do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego za rok, w którym zakończono amortyzację (zob. wyrok WSA w Łodzi z 19.11.2013 r., sygn. akt I SA/Łd 973/13). Odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych rzutują bowiem na wysokość ustalonego przez podatnika dochodu podlegającego opodatkowaniu (ewentualnie wykazywanej straty).
Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 7.09.2012 r. (znak IBPBI/2/423-688/12/JD): „nie można mówić o braku obowiązku przechowywania dokumentów źródłowych, skoro na ich podstawie została określona wartość początkowa środka trwałego od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Skoro zatem dokumenty źródłowe są podstawą do ustalenia wartości początkowej środków trwałych i w pośredni sposób wpływają na wysokość zobowiązania podatkowego roku w którym są dokonywane odpisy amortyzacyjne należy stwierdzić, że powyższe dokumenty należy przechowywać do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego roku, w którym zakończono amortyzację”.
Aleksandra Kołc, Konsultant Podatkowy ECDDP Sp. z o.o.