Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 sierpnia 2019 r., 0115-KDIT3.4011.218.2019.2.JŁ.
Sprawa dotyczyła podatnika, który prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa podatnik kupił polisę – ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Przedmiotem polisy było ubezpieczenie życia pracownika oraz długoterminowe gromadzenie środków finansowych przez podatnika w formie jednostek uczestnictwa. Umowa miała więc charakter ochronno-oszczędnościowy. W ramach polisy podatnik opłacał składkę regularną oraz składkę dodatkową na rzecz swojego pracownika. Zgodnie z umową do wypłaty świadczenia uprawniony jest jedynie pracownik. Ponadto, przez okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto umowę pracownik nie będzie mógł wypłacić kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, nie będzie miał możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy ani wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
Polecamy: Jak przygotować się do zmian w 2020 r.
Polecamy: INFORLEX Księgowość i Kadry
Podatnik powziął wątpliwość, czy może zaliczyć składkę dodatkową – wpłaconą przez niego nieobowiązkowo na subkonto składek dodatkowych na rzecz pracownika, której wypłata nie wiąże się z obowiązkiem ponoszenia opłat likwidacyjnych – do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.
Prezentując własne stanowisko, podatnik wskazał, że wydatki ponoszone przez niego jako pracodawcę z tytułu polisy ubezpieczeniowej stanowią koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej. Wykupienie polisy ubezpieczeniowej może pozytywnie wpływać na pracowników oraz motywować ich do angażowania się w efektywne wykonywanie pracy. Zdaniem podatnika, wykupienie polisy ubezpieczeniowej stanowi czynnik oddziaływania motywacyjnego, który ma na celu zachęcenie ludzi do efektywnej pracy. W konsekwencji, ponoszone z tego tytułu wydatki będą pośrednio związane z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej i tym samym będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.
Organ uznał to stanowisko za prawidłowe. Wskazał, że podatnik może zaliczyć składki opłacone z tytułu polisy ubezpieczeniowej do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Organ podkreślił, że choć – co do zasady – składki, które pracodawca opłaca z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów podatkowych, to jednak ustawa o PIT przewiduje wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 23 ust. 1 pkt 57 daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym, że podatnik spełnił przewidziane w ustawie warunki, to, tym samym, może zaliczyć poniesione przez siebie wydatki do kosztów podatkowych.
Katarzyna Narejko
Źródło: taxonline.pl