Tak wynika z wyroku NSA z dnia 28 maja 2015 r., II FSK 865/13.
Sprawa dotyczyła spółki, która korzystała z usług profesjonalnego pełnomocnika w postępowaniu kontrolnym. Na jego wynagrodzenie składały się: wynagrodzenie podstawowe, koszty zastępstwa procesowego oraz tzw. wynagrodzenie za efekt, należne w przypadku uzyskania zwrotu podatku wraz z odsetkami.
Na tym tle spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała, czy wydatek poniesiony na wynagrodzenie pełnomocnika może zaliczyć do kosztów podatkowych. Prezentując własne stanowisko, spółka wskazała na związek wydatku z osiąganym przychodem, ze względu na osiągnięty efekt – umorzenie postępowania kontrolnego, oraz zwrot podatku.
Organ podatkowy uznał to stanowisko za nieprawidłowe, w uzasadnieniu interpretacji wskazując, że dodatkowe wynagrodzenie „za efekt” nie może być traktowane jako mające związek z przychodem, ponieważ nie można uznać faktu umorzenia postępowania kontrolnego za mający związek z przychodem osiąganym przez spółkę.
Po wyczerpaniu toku instancyjnego, spółka wniosła skargę do WSA, który podzielił argumentację prezentowaną przez organ podatkowy. Spółka złożyła skargę kasacyjną. NSA uwzględnił ją, wskazując, że poniesione przez spółkę wydatki na wynagrodzenie pełnomocnika spełniają przesłanki uznania ich za mające związek z zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów podatnika. Można je zatem rozpatrywać w kategorii kosztu pośredniego. Nie ma przy tym znaczenia, czy tego rodzaju wydatki ponoszone są na bieżącą obsługę prawną, czy też w związku z ustanowieniem pełnomocnika do reprezentowania przedsiębiorcy w konkretnych sprawach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zdaniem NSA, wpływu na zmianę tej oceny nie może mieć również sposób ukształtowania wysokości tego wynagrodzenia.
Monitor Księgowego – prenumerata
IFK Platforma Księgowych i Kadrowych