Potwierdził to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji, której fragment przedstawiamy.
W przedmiotowej sprawie przejęcie długu nastąpiło nieodpłatnie, co oznacza, że nie wiązało się z powstaniem przychodu po stronie spółki jawnej. Spłata zaległego czynszu dzierżawnego nastąpiła w wyniku przejęcia długu na podstawie art. 519 Kodeksu cywilnego. Celem tych czynności było zaspokojenie roszczeń wierzyciela i zwolnienie z długu poprzedniego dzierżawcy, w którego prawa i obowiązki wstąpiła spółka, na mocy zawartej umowy. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie (wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. akt. II FSK 1676/06) wykonanie przejęcia nie jest kosztem przejęcia, ale spłatą przejętego długu za inny podmiot, który na tej podstawie został z długu zwolniony.
Celem poniesienia przez spółkę, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, wydatków na spłatę zobowiązania innej osoby było więc wykonanie zobowiązania, nie zaś uzyskanie przychodu przez spółkę z tytułu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Nie były to również działania, które można by uznać za ukierunkowane na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.
Podkreślenia wymaga, że spłata zadłużenia nie dotyczyła zaległego czynszu z tytułu dzierżawienia nieruchomości przez spółkę jawną. Spłata ta została dokonana w celu zwolnienia poprzedniego dzierżawcy z długu, a więc osoby trzeciej (czyli dotyczy spłaty zobowiązania innego podmiotu).
Należy przy tym zauważyć, iż aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.
Wskazane w tym przepisie wydatki nie stanowią katalogu zamkniętego, mają charakter przykładowy. Oznacza to, że nie tylko zobowiązania z tytułu gwarancji i poręczeń nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, ale także spłata innych zobowiązań. Wobec powyższego zasadnym jest przyjęcie, że dyspozycją tego przepisu objęte zostały także te zobowiązania, których obowiązek poniesienia, co do zasady, spoczywa z mocy prawa na innym niż podatnik podmiocie. Świadczy o tym użyte przez ustawodawcę sformułowanie "spłata innych zobowiązań" oraz podkreślenie, że do tej kategorii należy także spłata długów wynikających z poręczeń i gwarancji, a więc instytucji, które z natury swojej stanowią zabezpieczenie cudzego zobowiązania i z których wynika obowiązek zapłaty zobowiązania osoby trzeciej. Do tej grupy należy zatem zaliczyć także spłatę należności za dłużnika.
W związku z tym spłata przez spółkę jawną zaległych zobowiązań poprzedniego dzierżawcy nie stanowi kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Reasumując, należy stwierdzić, że spłata zadłużenia za poprzedniego dzierżawcę (zaległego czynszu dzierżawnego, należnego wydzierżawiającemu od poprzedniego dzierżawcy wraz z odsetkami) nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu spółki jawnej.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 października 2017 r., sygn. akt 0115-KDIT3.4011.284.2017.1.PSZ
oprac. Katarzyna Wojciechowska
prawnik, ekspert w zakresie podatków dochodowych, redaktor "MONITORA księgowego"