Tak wynika z wyroku WSA w Szczecinie z 25 stycznia 2017 r., I SA/Sz 1168/16.
Sprawa dotyczyła spółki, która prowadzi działalność produkcyjną. Spółka posiada 14 oddziałów, w których, podobnie jak w spółce, zatrudnieni są pracownicy. Spółka, jak i jej oddziały, posiadała i posiada status płatnika składek na ubezpieczenie społeczne pracowników (w tym składki wypadkowej). W wyniku wykrytego błędu rachunkowego w obliczeniach dotyczących wysokości składek wypadkowych zapłaconych w minionych okresach rozliczeniowych, dokonano stosownych korekt wysokości należnych składek wypadkowych (w przyszłości mogą wystąpić kolejne korekty). Obecnie wystąpiła nadpłata składek. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów wartość zapłaconych składek wypadkowych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w różnych nieruchomościach, w odniesieniu do których zobowiązana jest do rozliczenia podatku od nieruchomości. Również w tym podatku spółka złożyła korekty „in minus” w związku z nadpłatą podatku.
Na tym tle spółka zwróciła się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytała: czy w związku z dokonaniem korekty wysokości należnych składek na ubezpieczenie wypadkowe i powstaniem nadpłaty tych składek, jak również w odniesieniu do podatku od nieruchomości, spółka jest uprawniona do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymała zwrot powstałej nadpłaty na rachunek bankowy lub kwota nadpłaty została zarachowana na przyszłe zobowiązania (tzw. korekta „na bieżąco”).
Prezentując własne stanowisko spółka wskazała, że przepisy ustawy o CIT nie określają, w którym momencie, we wskazanej sytuacji, należy dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów. Brak więc przeszkód do uznania, że korekta może nastąpić w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano nadpłatę. Zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków płatnika z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, jak i podatku od nieruchomości opierają się na zasadzie kasowej. Również korekta kosztów wynikających z opłaconych składek wypadkowych w zawyżonej wysokości, czy korekta podatku od nieruchomości zapłaconego w kwocie wyższej od należnej, w ocenie spółki, powinna zostać rozpoznana z chwilą otrzymania powstałej nadpłaty na rachunek bankowy płatnika/podatnika (a więc na zasadzie kasowej).
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe.
W uzasadnieniu wskazał, że przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu powinna być uwzględniana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym koszt taki został pierwotnie ujęty przez podatnika.
Zdaniem organu ma miejsca korekta na skutek błędu rachunkowego. W pierwotnym bowiem okresie spółka przyjęła błędne wartości składek ZUS i podatku od nieruchomości. Zatem dokonaną korektę kosztów powinna uwzględnić w miesiącu powstania pierwotnego obowiązku podatkowego.
Sprawa trafiła do WSA w Szczecinie, który nie zgodził się w pełni ze zdaniem organu. W uzasadnieniu wskazał, że spółka we wniosku co do ubezpieczenia wypadkowego wprost wskazała, iż nieprawidłowości wynikały z błędu rachunkowego - należy więc uznać, że w sprawie znajdzie zastosowanie art. 15 ust. 4i ustawy o CIT.
Natomiast należy podzielić stanowisko spółki, że w odniesieniu do podatku od nieruchomości i ubezpieczenia składkowego – spółka we wniosku nie podawała, iż nieprawidłowości wystąpiły na skutek błędu rachunkowego, a zatem stanowisko organu, że dokonaną korektę kosztów należało uwzględnić w miesiącu powstania pierwotnego obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o CIT tj. wstecz, nie było prawidłowe.
Patrycja Łukasiewicz
Źródło: taxonline.pl 27.01.2017