Przepisy stanowią, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji, nie w pełni umorzonych środków trwałych, w sytuacji gdy środki te utraciły przydatność gospodarcza na skutek zmiany rodzaju działalności (art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT).
Na tle wskazanego wyżej przepisu powstaje wiele wątpliwości, czy „likwidacja” oznacza tylko fizyczną likwidację środka trwałego oraz jak należy właściwie interpretować kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonych inwestycji w obcych środkach trwałych.
Polecamy: Postępowanie podatkowe
Brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawa o CIT wskazuje na to, że jedynie w sytuacji likwidacji spowodowanej utratą przydatności gospodarczej danego składnika na skutek zmiany rodzaju działalności, straty poniesionej w wyniku tej likwidacji nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będzie natomiast strata związana z likwidacją środka trwałego, który utracił przydatność gospodarczą z innych przyczyn niż wskazana w w/w przepisie.
W orzecznictwie sądowym podkreśla się, że błędne jest ograniczenie rozumienia pojęcia „likwidacja środka trwałego” tylko do jego zniszczenia lub zużycia (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1666/09).
Warto też odwołać się do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 7/10, w którym sąd ten orzekł, że poniesienie przez podatnika straty w wysokości niezamortyzowanej części środka trwałego (inwestycji w obcym środku trwałym) w postaci nakładów poczynionych na wynajmowanej nieruchomości będącej własnością innej osoby (zaprzestanie bycia najemcą z powodu zakończenia stosunku najmu) powoduje, że środki trwałe w postaci nakładów tracą znaczenie dla podatnika, ale nie następuje to z powodu zmiany przedmiotu prowadzonej działalności, jak stanowi przepis art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawie o CIT.
Polecamy: serwis Ryczałt
Skoro przepis art. 16 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, a wśród tych wydatków ustawodawca nie wymienia strat powstałych w związku z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z innych przyczyn aniżeli wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, oznacza to, że straty te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.
Utrata przydatności gospodarczej środka trwałego z innych przyczyn niż zmiana rodzaju działalności oznacza, że stratę związaną z likwidacją środka trwałego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Warto też zauważyć, że omawiana kwestia jest analogicznie uregulowana w ustawie o PIT. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT jest bliźniaczy do cytowanego wyżej art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. Dlatego też cytowane orzecznictwo w tej kwestii z zakresu CIT może być pomocne w interpretowaniu na gruncie PIT.