Jeżeli gadżety nie są drogie, to pełnią funkcję reklamową i można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w przypadku, gdy gadżety mają większą wartość (np. drogi długopis), to organy podatkowe z pewnością zakwalifikują je jako reprezentację. A wydatki na reprezentację nie są kosztami podatkowymi.
Prawidłowa kwalifikacja wydatków do reprezentacji albo reklamy przekłada się na prawidłowe obliczenie podatku dochodowego. Wynika to z faktu, że wydatki na reklamę zazwyczaj stanowią koszty uzyskania przychodów, o ile reklama jest związana z prowadzoną działalnością i służy albo może przyczynić się do uzyskania przychodów.
Wydatki na reprezentację nie stanowią kosztów podatkowych. Koszty reprezentacji, a w szczególności wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych zostały uznane za koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Nie znaczy, to jednak, że usługi gastronomiczne, czy zakup żywności nigdy nie mogą być kosztem - mogą być jeżeli nie mają wystawnego charakteru.
Polecamy: Czy wydatki na biznes lunch można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Przepisy podatkowe nie wyjaśniają, czym jest „reklama”, a co stanowi „reprezentację”. Właściwe zrozumienie tych pojęć dla celów podatkowych ułatwią nam wyroki sądowe, komentarze podatkowe oraz interpretacje organów podatkowych.
Przyjmijmy, że reklamę stanowią działania, których celem jest przedstawianie wyrobów, towarów, usług, rozpowszechnianie o nich informacji, prezentowanie zalet i zachęcanie potencjalnych klientów do ich zakupu. Reklamę stanowią również czynności polegające na prezentowaniu nazwy producenta i informacji o firmie.
Reprezentacja to występowanie w imieniu firmy wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.
Wobec tak przyjętego rozumienia „reklamy” i „reprezentacji”, wydatki na drobne gadżety stanowią reklamę spółki i jej produktów. Spółka przekazując takie materiały klientom działa w celu zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, zwiększenia zainteresowania oferowanymi towarami i zachęca do współpracy.
A więc spółka przekazując klientom długopisy z nazwą firmy, kalendarze z jej adresem albo kubki z nazwą towarów reklamuje siebie i swoje towary.
Spółka powinna jednak pamiętać, że tylko wydatki na drobne przedmioty, o niskiej wartości, rozprowadzane wśród kontrahentów i klientów nie mają charakteru reprezentacyjnego (raczej nie kojarzą się z prestiżem, okazałością i wytwornością).
Spółka powinna każdorazowo oceniać, czy dany wydatek stanowi jeszcze reklamę, czy też jest już reprezentacją firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu prowadzonej działalności, rozmiarów wydatków i ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów.
Zatem, jeżeli firma zamierza przekazywać wyselekcjonowanym kontrahentom drogie gadżety, to mimo, iż będą one oznakowane jej nazwą, działania będą nosić znamiona reprezentacji. Organy podatkowe mogą uznać, że ich celem jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy, budowa odpowiednich relacji z klientami, kontrahentami. Takich wydatków nie można zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.
Podstawa prawna: art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.