Wyższa amortyzacja – niższe podatki
Prowadzenie działalności gospodarczej bez samochodu jest w zasadzie niemożliwe. Samochód wprowadzony do ewidencji środków trwałych, wykorzystywany na potrzeby działalności, to korzyść nie tylko pod względem organizacyjnym w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, ale również generator kosztów. A wiadomo – im wyższe koszty tym niższe podatki.
Przedsiębiorca decydujący się na zakup samochodu powinien zastanowić się, co będzie dla niego korzystniejsze – zakup nowego samochodu czy też wprowadzenie do ewidencji środków trwałych swojego prywatnego auta. Nowy samochód będzie wiązał się z podpisaniem umowy leasingowej albo ze zwyczajnym zakupem. Natomiast wprowadzenie prywatnego samochodu do ewidencji środków trwałych już na samym początku wyklucza wydatek związane z nabyciem środka trwałego.
Kiedy prywatny samochód można wprowadzić do działalności?
Przede wszystkim podstawowym warunkiem umożliwiającym wpisanie prywatnego składnika majątku do ewidencji środków trwałych jest własność lub współwłasność przedsiębiorcy. Przy współwłasności należy pamiętać, że odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane tylko do kwoty procentowego udziału przedsiębiorcy w danej własności.
Przy leasingu odpisy amortyzacyjne nie występują w ogóle ze względu na to, że samochód leasingowany podczas trwania umowy leasingu nie może być zaliczony do środków trwałych firmy. Amortyzacja w takim przypadku wystąpi dopiero w przypadku ewentualnego późniejszego wykupu samochodu po zakończeniu umowy leasingowej. Natomiast i tak ten wariant jest korzystniejszy niż użytkowanie prywatnego auta ze względu na brak ograniczeń kosztów związanych z kilometrówką.
Pozostałe warunki jakie dany środek musi spełnić, aby mógł zostać zaliczony do ewidencji środków trwałych to:
- kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania,
– przewidywany okres jego użytkowania będzie dłuższy niż rok,
– wykorzystywany będzie przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f.
W jaki sposób przenieść składnik prywatnego majątku do majątku firmy?
Pierwszą czynnością jakiej musi dokonać przedsiębiorca będzie spisanie oświadczenia dokumentującego tą czynność. Oświadczenie takie jest zbędne w sytuacji kiedy na dokumencie potwierdzającym nabycie składnika majątku, np. na fakturze, widnieją dane firmy. W takim przypadku nie ma też problemu z ustaleniem wartości początkowej. I tutaj przechodzimy do sedna sprawy, na które chcielibyśmy zwrócić uwagę. Zgodnie z Art. 22g. u.p.d.o f.:
1. Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się (…)
4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:
a) wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
b) wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie – jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
c) wartość określoną zgodnie z art. 19 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie (…)
Co to oznacza?
Jeśli przedsiębiorca, decydujący się na wprowadzenie danego środka trwałego do ewidencji, nie posiada dokumentu jego zakupu, a więc nie może ustalić ceny jego zakupu, to na oświadczeniu jako wartość początkową, wpisze wartość rynkową. I taka też kwota zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych, a następnie od niej będą odprowadzane odpisy amortyzacyjne.
Inaczej będzie, jeśli taką fakturę posiada. Nawet w przypadku, kiedy w danych nabywcy będą dane właściciela działalności, do której środek trwały ma być wprowadzony, to taki dokument może być podstawą, razem z oświadczeniem do wprowadzenia środka trwałego do ewidencji. W tej sytuacji wartością początkową będzie cena jego nabycia. Co ciekawe przepisy prawne nie regulują kwestii ograniczenia czasowego nabycia tego środka.
Przykład:
Przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą kupił prywatnie w 2000 roku samochód za 100 tys. zł i posiada fakturę potwierdzającą ten zakup. W chwili obecnej zdecydował się na wprowadzenie samochodu do ewidencji środków trwałych w swojej działalności. Bieżąca wartość rynkowa tego samochodu wynosi 15 tys. zł.
Zgodnie z art. 22g Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku kiedy niemożliwe jest ustalenie ceny zakupu środka trwałego, wartością początkową będzie jego wartość rynkowa. W naszym przykładzie przedsiębiorca posiada fakturę zakupu, a więc jest w stanie ustalić tą wartość. W związku z tym wartością początkową samochodu w ewidencji będzie nie 15 tys. ale 100 tys. zł. Od tej wartości będą odprowadzane odpisy amortyzacyjne, które będą zdecydowanie wyższe niż w przypadku wartości początkowej w wysokości 15 tys. Warto o tym pamiętać, ponieważ niewątpliwie jest to bardzo korzystne dla podatnika.
Polecamy serwis: Amortyzacja