- Do 28 lutego płatnik przesyła do urzędu skarbowego i pracownika podatkowe podsumowanie zeszłego roku.
- Jeżeli wpisze w nim błędne dane, np. niewłaściwą wysokość przychodu, to musi dokonać korekty.
- Nie zmienia się rozliczeń, jeżeli minęło pięć lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku.
Do 28 lutego płatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych muszą sporządzić i przekazać (zarówno pracownikowi, jak i do urzędu skarbowego) PIT-11, czyli informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach. W tym samym terminie zobowiązani są do przekazania PIT-40. Formularz ten służy do rozliczania pracowników (na ich życzenie wyrażone przed 10 stycznia w PIT-12), którzy uzyskali dochody wyłącznie od tego jednego pracodawcy i nie korzystają z żadnych ulg, preferencji, odliczeń i doliczeń.
Ponowna wysyłka z uzasadnieniem
Jeżeli płatnik przekaże w PIT-11 lub PIT-40 niewłaściwe dane, to deklaracje te trzeba skorygować. Następuje to poprzez ponowne poprawne wypełnienie formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonego druku. Do tego trzeba dołączyć pisemne uzasadnienie przyczyn korekty.
Według organów podatkowych w tym przypadku zastosowanie ma art. 81 ordynacji podatkowej. Wynika z niego, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu, i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Mogą to być m.in. błędy rachunkowe, oczywiste omyłki. Korekty można także dokonać, gdy deklarację wypełniono niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości zawartych w niej danych, np. błędnie została określona wysokość przychodu bądź dochodu.
Do kiedy można wprowadzać zmiany
Prawo lub obowiązek korekty istnieje do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Jednak podatnicy mogą źle liczyć ten termin. Do tej kwestii ustosunkował się dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 października 2013 r. (nr IPPB2/415-577/13-2/MK). Wyjaśnił, że zgodnie z art. 70 par. 1 ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym minął termin płatności podatku (co do zasady podatek za dany rok należy uregulować do 30 kwietnia następnego roku podatkowego).
Wątpliwości w tym zakresie miała spółka, która od 1 stycznia 2007 r. do 30 kwietnia 2010 r. finansowała pracownikom abonamenty medyczne. Kontrola ZUS wykazała, że nie naliczała od nich składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, fundusze pracy i gwarantowanych świadczeń pracowniczych oraz zaliczek na PIT. Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt II FPS 1/10) abonamenty należało opodatkować. W związku z tym spółka musiała ponownie obliczyć zaliczki na PIT.