Paulina Dziewulska
starsza księgowa w FPA Group
Tak
Jeżeli wartość montażu alarmu w samochodzie nie przekroczyła jednorazowo 3,5 tys. zł, poniesione wydatki możemy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia wydatku.
Suma wydatków poniesiona na nabycie części składowych lub peryferyjnych, które spowodują ulepszenie środka trwałego, nie może w ciągu roku podatkowego przekroczyć rocznego limitu w wysokości 3,5 tys. zł.
Zgodnie z art. 22 g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 16 g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3,5 tys. zł.
W omawianym przypadku alarm do samochodu należy potraktować jako część peryferyjną, osobny sprzęt o charakterze pomocniczym. Ustawy podatkowe nie definiują znaczenia części peryferyjnej. Kierując się jednak przepisami art. 51 kodeksu cywilnego, należy uznać, że części peryferyjne to rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy ruchomej (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi. Jeżeli wydatki polegają na nabyciu części peryferyjnych, a ich cena jednostkowa nie przekroczy 3,5 tys. zł, należy zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, nie powiększając wartości początkowej środka trwałego.
Istotne jest, aby suma wydatków na nabycie części składowych bądź peryferyjnych w ciągu roku podatkowego nie przekroczyła określonego limitu. Wynika to z dalszej części art. 22 g ust. 17 ustawy o PIT i art. 16 g ust. 13 ustawy o CIT. Zgodnie z tymi przepisami, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3,5 tys. zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Mając powyższe na uwadze, należy pamiętać, że poniesienie kolejnych wydatków w danym roku podatkowym, których suma przekroczy 3,5 tys. zł, powoduje zwiększenie wartości początkowej środka trwałego. W miesiącu, w którym przekroczono określony limit, należy dokonać korekty kosztów i zwiększyć wartość początkową środka trwałego. Odpisów amortyzacyjnych od podwyższonej wartości początkowej dokonuje się, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono do ewidencji kwotę podwyższającą wartość początkową.
(ŁZ)
PODSTAWA PRAWNA
• Art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
• Art. 16g ust. 13 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.).