Nie.
Takie określenie w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania nie daje podatnikowi prawa do wyboru kraju, w którym zostanie opodatkowany osiągnięty przez niego dochód.
W postanowieniach dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania niejednokrotnie znajduje się zapis odnoszący się do danej kategorii dochodu, stwierdzający że dochód taki „może być opodatkowany…”.
Takie sformułowanie jest nieco mylące, gdyż powoduje u wielu podatników przekonanie, że uprawnia ich ono do wyboru państwa, w którym opodatkują oni osiągnięty przez siebie dochód. W konsekwencji skutkuje to licznymi sporami podatników z organami podatkowymi, które domagają się zapłaty należnego podatku.
Określenie to nie może być jednak interpretowane tak, jak chcieliby tego podatnicy. Nie można go rozumieć jako możliwość wyboru przez podatnika jednego z dwóch państw-stron umowy dla celów opodatkowania danego dochodu.
Sformułowanie takie daje prawo do opodatkowania danego dochodu zarówno przez państwo, w którym został on osiągnięty (państwo źródła), jak i państwo, w którym podatnik ma obowiązek rozliczyć się ze wszystkich osiągniętych dochodów niezależnie od miejsca ich powstania z powodu ciążącego na nim nieograniczonego obowiązku podatkowego (państwo rezydencji).
W takiej sytuacji bowiem każdemu z państw przysługuje bowiem odpowiednio – zgodnie z wewnętrznymi przepisami – jurysdykcja podatkowa w odniesieniu do danego rodzaju dochodu ze względu na wskazane wyżej kryterium.
Polecamy: Faktura VAT od A do Z
Dlatego też w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania dwustronne umowy przewidują w takich przypadkach zastosowanie określonej metody unikania podwójnego opodatkowania (które w razie braku takich postanowień miałoby miejsce z uwagi zaistnienie podwójnej jurysdykcji podatkowej).
Polecamy: Kontrola podatkowa
Takie rozumienie wskazanego w pytaniu zapisu dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania potwierdził również NSA w wyroku z 4 lutego 1997 r., sygn. akt I SA/Łd 67/96.
Sąd podkreślił w nim, że przepisy międzynarodowej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku nie mogą być rozumiane w ten sposób, że podatnikom przysługuje prawo do własnego wyboru jurysdykcji podatkowej jednego z umawiających się państw.