Istota sporu dotyczyła zakresu znaczeniowego pojęcia "sprzedaż premiowa", występującego w art. 21 ust. 1 pkt 68 i art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT w przypadku akcje promocyjnych organizowanych przez bank w związku ze sprzedażą produktów finansowych (w stanie prawnym przed 1 stycznia 2015 r.).
Występujący z wnioskiem o interpretację indywidualną bank wskazał, że zajmuje się organizowaniem promocji mających na celu wsparcie sprzedaży oferowanych produktów bankowych. Promocje są adresowane do obecnych i przyszłych klientów banku, będących osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Mechanizm promocji polegał na przyznaniu nagrody (premii) każdemu klientowi, który dokona zakupu produktów nią objętych. Bank wskazał na brak elementu rywalizacji w tym zakresie. Wartość nagrody nie będzie przekraczała kwoty 760 zł.
Na tym tle bank zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o interpretację, w którym zapytał, czy prawidłowe jest stanowisko, iż wydane nagrody należy obciążyć 10% podatkiem PIT zryczałtowanym, niezależnie od tego, czy ich przedmiotem jest nagroda rzeczowa (spółka uzyska kwotę podatku przed wydaniem nagrody beneficjentowi), czy pieniężna (spółka uzyska kwotę podatku poprzez potrącenie jej z sumy wypłacanej uczestnikowi promocji). Prezentując własne stanowisko, bank wskazał, że przedmiotem sprzedaży premiowej może być każdy rodzaj świadczenia, w tym zarówno świadczenie rzeczowe, usługa, jak i świadczenie pieniężne.
Zmiany w Prawie Pracy 2015 (Komplet 4 książek) + Kodeks pracy 2015 z komentarzem gratis
50 Ściąg Księgowego z aktualizacją online
Dyrektor Izby Skarbowej uznał to stanowisko za nieprawidłowe. W uzasadnieniu interpretacji wskazał, że analiza czynności świadczonych przez bank na rzecz klientów wskazuje, że nie prowadzą one w istocie do zawarcia umowy sprzedaży, lecz do świadczenia usług. W związku z tym przedmiotowe świadczenia jako niezwiązane ze sprzedażą nie mogą być uznane za sprzedaż premiową. W rezultacie nie jest możliwe zastosowanie przepisów dotyczących sprzedaży premiowej, zaś uczestnicy promocji w związku z otrzymaniem nagród uzyskają tzw. dochód „z innych źródeł”.
Po wyczerpaniu toku instancyjnego, bank złożył skargę do warszawskiego WSA, który przyznał mu rację. W uzasadnieniu wskazał, że istotą sprzedaży premiowej jest uatrakcyjnienie zakupu towarów i usług przez dołączenie do nich różnego rodzaju premii, będących nieodpłatnym przysporzeniem majątkowym na rzecz klienta. Charakterystyczną cechą sprzedaży premiowej jest uzależnienie przyznania premii pieniężnej od spełnienia przez nabywcę ustalonych przez sprzedawcę warunków. Premia może dotyczyć różnych zdarzeń: dokonania określonej ilości zakupów, terminowego dokonywania płatności, które może być połączone z usługą np. z montażem i właściwą ekspozycję materiałów reklamowych, czy też jak w niniejszej sprawie zakupu usługi przy spełnieniu warunków przewidzianych w regulaminie promocji itd.
Organ podatkowy złożył skargę kasacyjną, jednak NSA oddalił ją. W ustnym uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, że podziela stanowisko banku, przychylił się również do argumentacji zawartej w wyroku NSA z dnia 27 marca 2015 r., II FSK 2758/14, w którym wskazano, iż wyrażenie "sprzedaż premiowa", także w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r., obejmuje zarówno sprzedaż towarów, jak i sprzedaż usług. Kwoty przyznawane przez bank osobom, które dokonują płatności kartami płatniczymi skarżącego banku, stanowiące procent wartości dokonanych płatności (tzw. cash back), stanowią tym samym nagrody, o których mowa w art.21 ust.1 pkt 68 i art.30 ust.1 pkt 2 ustawy o PIT.
Monitor Księgowego – prenumerata
(Wyrok NSA z dnia 17 lipca 2015 r., II FSK 1526/13)