Kwota minimalnego (najniższego dopuszczalnego) wynagrodzenia jest kwotą brutto i dotyczy pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy.
Wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w niepełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy jest ustalana proporcjonalnie do liczby godzin pracy przypadających w danym miesiącu, biorąc pod uwagę wysokość minimalnego wynagrodzenia.
Zgodnie z art. 6. ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia.
Ale wysokość wynagrodzenia pracownika w okresie jego pierwszego roku pracy ( tu wlicza się wszystkie okresy, za które była opłacana składka na ubezpieczenie społeczne lub zaopatrzenie emerytalne, z wyłączeniem okresów zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego) nie może być niższa niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (czyli 1280 zł w 2013 roku, a 1344 / brutto/ zł w 2014 roku).
Do obliczenia wysokości wynagrodzenia pracownika przyjmuje się przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny do wynagrodzeń osobowych.
Rozporządzenie Rady Ministrów z 11 września 2013 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 r. - (Dz.U. z 13 września 2013 r. poz. 1074).
Przy czym obliczając wysokość wynagrodzenia pracownika nie uwzględnia się:
1) nagrody jubileuszowej;
2) odprawy pieniężnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy;
3) wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.
Zgodnie z objaśnieniami do formularzy GUS Z-03 i Z-06 wynagrodzeniami osobowymi są wynagrodzenia i inne świadczenia z tytułu pracy, wypłacane lub wydawane w naturze (odpowiednio przeliczone):
1) pracownikom - należne z tytułu stosunku pracy lub stosunku służbowego,
2) osobom wykonującym pracę nakładczą - należne z tytułu umowy o pracę nakładczą,
3) młodocianym z tytułu umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego i osobom pełnoletnim, które kończą naukę zawodu na warunkach określonych dla młodocianych.
Wynagrodzenia osobowe obejmują w szczególności:
1) wynagrodzenia zasadnicze w formie czasowej, akordowej, prowizyjnej i innej,
2) dodatki za staż pracy oraz inne dodatki (dodatkowe wynagrodzenia) za szczególne właściwości pracy, szczególne kwalifikacje lub warunki pracy,
3) premie i nagrody regulaminowe i uznaniowe,
4) dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych,
5) wynagrodzenia dodatkowe za prace wykonywane w ramach obowiązującego wymiaru czasu pracy, lecz niewynikające z zakresu czynności,
6) wynagrodzenia za czynności przewidziane do wykonania poza normalnymi godzinami pracy w zakładzie lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (np. dyżury, pełnienie pogotowia domowego),
7) wyrównanie do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę ustalanego na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę,
8) wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, wypłacane ze środków pracodawców (wynagrodzenia za urlopy wypoczynkowe i dla poratowania zdrowia, za czas niezdolności do pracy wskutek choroby, za czas przestoju niezawinionego przez pracownika i in.),
9) nagrody jubileuszowe, odprawy rentowe i emerytalne, ekwiwalenty pieniężne za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i inne,
10) uposażenia posłów i senatorów wraz z uposażeniem dodatkowym, odprawy emerytalne, rentowe i parlamentarne posłów i senatorów, odprawy pracowników biur klubów, kół poselskich i senatorskich oraz zespołów parlamentarnych w związku z zakończeniem kadencji Sejmu i Senatu, a także odprawy dla pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie wyboru, z którymi został rozwiązany stosunek pracy w związku z upływem kadencji,
11) świadczenia o charakterze deputatowym (wartość świadczeń w części nieopłaconej przez pracownika) lub ich ekwiwalenty pieniężne (np. deputaty węglowe, energetyczne, środków spożywczych), a także ekwiwalenty za umundurowanie jeśli obowiązek jego noszenia wynika z obowiązujących ustaw,
12) świadczenia odszkodowawcze (w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia), dodatek wyrównawczy wypłacany pracownikom, których wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Do wynagrodzeń osobowych nie zalicza się wynagrodzeń z tytułu rozporządzania przez pracowników prawami autorskimi do utworów stworzonych w ramach stosunku pracy.
Wysokość minimalnego (najniższego dopuszczalnego) wynagrodzenia za pracę wpływa na wysokość kwot grzywien za wykroczenia i przestępstwa skarbowe.
Przestępstwa i wykroczenia skarbowe 2014 - grzywny
Przestępstwa i wykroczenia skarbowe 2013 - kwoty grzywien
Zgodnie z art. 1518 § 1 kodeksu pracy pracownik ma prawo do dodatku w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę. Wysokość dodatku za pracę w nocy zależy również od liczby godzin do przepracowania w miesiącu, w którym pracownik pracował w nocy.
W firmach, w których dniem wolnym jest sobota wartości dodatku za godzinę pracy w nocy wynoszą:
w styczniu, lutym, maju i listopadzie - 1,79 zł,
w marcu, lipcu, sierpniu - 1,70 zł,
w kwietniu, czerwcu i wrześniu - 1,88 zł,
w październiku - 1,63 zł,
w grudniu - 1,97 zł.
Wysokość minimalnego wynagrodzenia wpływa na wysokość innych składników wynagrodzenia lub na wysokość innych świadczeń. Więcej na ten temat ...
Ustawa z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679) obowiązuje od 1 stycznia 2003 r. i od tego dnia realizuje przepis art. 65 ust. 4 Konstytucji RP, zgodnie z którym „wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę lub sposób ustalania tej wysokości określa ustawa”.
Ustawa określa zasady ustalania wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w drodze negocjacji na forum Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych.
Ustawa gwarantuje coroczny wzrost wysokości minimalnego wynagrodzenia w stopniu nie niższym niż prognozowany na dany rok wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem. Jednocześnie, jeśli w pierwszym kwartale roku, w którym odbywają się negocjacje wysokość minimalnego wynagrodzenia jest niższa od połowy wysokości przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej gwarancja ta jest zwiększona dodatkowo o 2/3 prognozowanego wskaźnika realnego przyrostu PKB.
W przypadku, gdy rzeczywisty wzrost cen różni się od prognozowanego, ustawa przewiduje zastosowanie mechanizmu korygującego.
Ustawa określa terminy podwyższania wysokości minimalnego wynagrodzenia, a mianowicie:
- jeden termin – od 1 stycznia, jeśli prognozowany na dany rok wzrost cen towarów i usług konsumpcyjnych jest niższy niż 5 proc.,
- dwa terminy – od 1 stycznia i 1 lipca, w przypadku gdy prognozowany wzrost cen na dany rok wynosi 5 proc. i więcej.
Komisja Trójstronna ma czas na uzgodnienie wysokości minimalnego wynagrodzenia do dnia 15 lipca. Uzgodniona przez Komisję Trójstronną wysokość minimalnego wynagrodzenia na rok następny podlega ogłoszeniu w Monitorze Polskim, w drodze obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów, do dnia 15 września.
W przypadku gdy Komisja Trójstronna nie uzgodni do 15 lipca wysokości minimalnego wynagrodzenia, wówczas decyzję o wysokości tego wynagrodzenia podejmuje Rada Ministrów i ogłasza, w drodze rozporządzenia, w Dzienniku Ustaw – w terminie do 15 września danego roku. Ustalona przez Radę Ministrów wysokość minimalnego wynagrodzenia nie może być niższa od wysokości, którą Rada Ministrów zaproponowała Komisji Trójstronnej do negocjacji.
Minimalne wynagrodzenie za pracę w poprzednich latach
Źródło:
Rozporządzenie Rady Ministrów z 11 września 2013 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2014 r. - (Dz.U. z 13 września 2013 r. poz. 1074).
Ustawa z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U, Nr 200, poz. 1679 ze zmianami).
MPiPS