Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, ze zm.) podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
1) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych albo samoistnymi posiadaczami;
2) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych;
3) użytkownikami wieczystymi gruntów;
4) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Nieruchomości Rolnych lub z innego tytułu prawnego, z wyjątkiem posiadania przez osoby fizyczne lokali mieszkalnych niestanowiących odrębnych nieruchomości.
Wysokość stawki podatku od nieruchomości jest uzależniona od sposobu wykorzystania nieruchomości.
Polecamy: Nowe umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne od 1 stycznia 2017 r.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że stawki nie mogą przekroczyć rocznie w 2011 r.:
a) od budynków mieszkalnych - 0,67 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a),
b) od budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej - 21, 05 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b).
Stawki maksymalne podatku od nieruchomości i innych podatków i opłat lokalnych w 2011 roku
Stawki maksymalne podatku od nieruchomości i innych podatków i opłat lokalnych w 2012 roku
Zobacz również: Stawki maksymalne podatków i opłat lokalnych na 2013 rok
Dlatego też osoba, która we własnym budynku mieszkalnym lub jego części prowadzi działalność gospodarczą, zobowiązana jest do uiszczenia podatku od nieruchomości według stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Ale zdaniem organów podatkowych i Ministra Finansów (por. np. odpowiedź z 20 czerwca 2011 r. podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia Ministra Finansów na interpelację nr 22929/11) części budynku mieszkalnego, które nie są faktycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, będą podlegały opodatkowaniu według niższych stawek określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit a ustawy.
Czyli tylko od tych pomieszczeń, które są faktycznie wykorzystywane do prowadzenia firmy trzeba płacić wyższe stawki podatku od nieruchomości.
Pan Józef wskazał jako siedziba i miejsce prowadzenia swojej działalności gospodarczej swoje mieszkanie. Jednak wykorzystuje do prowadzenia firmy (handel internetowy) tylko jeden pokój (tu przechowuje dokumentację i korzysta z komputera firmowego) i piwnicę (tu przechowuje sprzedawane towary). Zatem tylko od tych dwóch pomieszczeń powinien płacić podatek od nieruchomości wg wyższych stawek.
Trzeba też pamiętać, że kwota uiszczonego podatku od nieruchomości od obiektów budowlanych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej stanowi koszt uzyskania przychodów w podatkach dochodowych.