Tak wynika z wyroku NSA z 24 sierpnia 2016 r., II FSK 2027/14.
Sprawa dotyczyła spółki wykonującej działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu targowisk miejskich na wyznaczonych placach. W ramach tej działalności spółka prowadzi również targowisko zlokalizowane pod zadaszeniem namiotowym, na które uzyskała decyzję o pozwoleniu na budowę. W decyzji wyraźnie zapisano, że inwestycja polegała na budowie tymczasowego targowiska, a zrealizowana inwestycja to tymczasowy obiekt budowlany.
Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy, czy ciąży na niej obowiązek podatkowy w zakresie opodatkowania zadaszeń namiotowych, w szczególności zaś czy podatek od nieruchomości jest należny i czy powinien być płacony od hal namiotowych o charakterze tymczasowych obiektów budowlanych, które nie są trwale z gruntem związane.
Prezentując własne stanowisko spółka wskazała, że posiadane przez nią hale namiotowe stanowią tymczasowe obiekty budowlane niepołączone trwale z gruntem. Spornych hal namiotowych nie można zaliczyć do budowli w rozumieniu prawa budowlanego, a w konsekwencji nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe. Zdaniem organu, nadanie obiektowi budowlanemu cech tymczasowości nie pozbawia możliwości zakwalifikowania go do obiektów budowlanych. Jeśli zatem dany tymczasowy obiekt budowlany może być jednocześnie zakwalifikowany na gruncie przepisów prawa budowlanego jako budowla, to podlega on opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na zasadach właściwych dla budowli.
WSA w Poznaniu przyznał racje spółce. Zdaniem sądu organ prawidłowo uznał, że jeśli dany tymczasowy obiekt budowlany może być jednocześnie zakwalifikowany na gruncie przepisów prawa budowlanego, jako budowla, to podlega on opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na zasadach właściwych dla budowli. Niemniej organ nie odniósł się do kwestii cechy braku trwałego powiązania z gruntem, jako cechy wykluczającej sporną halę namiotową ze zbioru budowli o cechach charakterystycznych dla budowli wyliczonych w art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Sprawa trafiła do NSA, który co do zasady zgodził się ze stanowiskiem i argumentacją sądu I instancji.
Wybór przepisów
Ustawa Prawo budowlane
Art. 3 Ilekroć w ustawie jest mowa o:
pkt 3. budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych
Art. 1a. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
2) budowla - obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.
Patrycja Łukasiewicz
Źródło: taxonline.pl