NIE
Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności:
- kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
- zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego,
- alimenty,
- stypendia,
- dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14,
- dopłaty,
- nagrody i
- inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz
- przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.
Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.
Jednak otwarta formuła tego przepisu nie oznacza, iż pojęcie przychodów z innych źródeł ma nieograniczony zakres obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić pomiędzy podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji z wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego.
Powstaje pytanie czy udzielona przez organ podatkowy – na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej – ulga w spłacie zobowiązań podatkowych stanowi przychód podatkowy, w szczególności przychód z „innych źródeł”.
Zgodnie z art. 67a § 1 ww. ustawy organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionym ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty bądź odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a, albo umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Polecamy: serwis PIT
Ulgi w zapłacie podatków realizowane na podstawie tego przepisu odróżnia od ulg będących elementem konstrukcji podatku ich uznaniowy charakter. Użyte przez ustawodawcę pojęcie „może” oraz „w przypadkach uzasadnionych” wskazuje, że mamy tu do czynienia z uznaniem administracyjnym, a to oznacza, że przy ustalonym stanie faktycznym istnieje możliwość wyboru rozstrzygnięcia. Oczywistym jest, iż instytucję tę należy traktować jako wyjątkową. Zasadą jest bowiem płacenie podatków i tylko nadzwyczajne przypadki mogą stanowić przesłankę do jej stosowania.
O ile w przypadku odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty konsekwencją zastosowania którejś z wymienionych instytucji jest zapłata podatku (wobec czego nie ma mowy w obu przypadkach o przychodzie podatnika, który ponosi w takich sytuacjach opłatę prolongacyjną), o tyle przy umorzeniu mamy do czynienia z anulowaniem powstałej zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej.
Przykładowo umorzenie osobie fizycznej podatku od nieruchomości, opłaty targowej, uzdrowiskowej oraz opłaty za posiadanie psa przez wierzyciela podatkowego jest konsekwencją jednostronnego władczego rozstrzygnięcia organu podatkowego w formie aktu administracyjnego (decyzji). Jest to więc sytuacja odmienna od cywilnoprawnego zwolnienia z długu, które następuje na podstawie oświadczenia woli (umowy) wierzyciela o zwolnieniu i dłużnika o przyjęciu tego zwolnienia.
Zobowiązania publicznoprawne z tytułu podatków i opłat ze swej istoty, w odróżnieniu od zobowiązań wynikających ze stosunków cywilnoprawnych, są świadczeniami nieekwiwalentnymi. Nie sposób zatem rozpatrywać umorzenia zaległości podatkowej w kategoriach przysporzenia majątkowego i traktować je jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.
Polecamy: serwis VAT
Dlatego też udzielenie ulgi w z zapłacie podatków i opłat lokalnych, w tym z tytułu opłaty targowej, uzdrowiskowej oraz podatku za posiadanie psa nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organ podatkowy nie jest więc obowiązany do wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych według ustalonego wzoru PIT-8C.