Te podstawowe zasady pozostaną bez zmian w 2011 r. Zmiany dotyczą bardziej szczegółowych aspektów regulacji, które mogą się wydawać nieistotne, ale w praktyce stwarzały podatnikom wiele trudności.
Surfowanie poza domem
Zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym do końca 2010 r., dopuszczalne było odliczanie wydatków internetowych pod warunkiem, że używanie z Internetu miało miejsce „w lokalu (budynku) będącym miejscem zamieszkania podatnika”. Sensowność tego ograniczenia była, jak się zdaje, niewielka. Poza tym, jego ubocznym skutkiem były rozmaite wątpliwości interpretacyjne. Podatnicy pytali na przykład, czy mogą korzystać z ulgi, jeżeli używają sieci w miejscu zamieszkania, które różni się od ich adresu zameldowania.
Warto zaznaczyć, że odpowiadając na tego typu pytania, organy podatkowe starały się wychodzić podatnikom naprzeciw. W interpretacji z 12 marca 2010 r. (sygn. IBPBII/1/415-986/09) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach jednoznacznie potwierdził, że wystarczy korzystać z Internetu w miejscu zamieszkania – nawet wtedy, gdy miejsce zameldowania jest gdzie indziej.
Począwszy od 1 stycznia 2011 r. powyższa wątpliwość całkowicie zniknie, bowiem parlament uznał, że kluczowy dla sprawy przepis w ogóle nie potrzebuje wzmianki o miejscu zamieszkania. W efekcie podatnicy będą mogli odliczać wydatki poniesione „z tytułu użytkowania sieci Internet” niezależnie od tego, gdzie tej sieci używają.
Dokument, który nie musi być fakturą
Inna zmiana dotyczy sposobu udokumentowania wydatków. Zgodnie z przepisami obowiązującymi do końca 2010 r. podatnik mógł skorzystać z odliczenia, jeżeli wysokość poniesionych przez niego wydatków „została udokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług” (zob. art. 26 ust. 7 pkt 1 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.).
Przy interpretowaniu tego wymogu, organy podatkowe również zachowywały umiar i unikały nadmiernego rygoryzmu. Dla przykładu, w interpretacji z 9 września 2010 r. (sygn. ILPB2/415-726/10-2/TR) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu komentował sytuację, w której dostawca usług internetowych był drobnym przedsiębiorcą, korzystającym ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług (na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług).
Polecamy: VAT 2011 - wszystkie zmiany w jednym miejscu
Polecamy: Zwrot VAT za materiały budowlane - poradnik
W związku z tym wystawiał rachunki zamiast faktur VAT. Odnosząc się do takiej sytuacji, dyrektor uznał, że rachunek otrzymany od takiego przedsiębiorcy również może być podstawą do skorzystania z ulgi internetowej.W stanie prawnym, który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2011 r., znajomość powyższej interpretacji nie będzie potrzebna. Parlament uznał, że przy opisie wymogów dokumentacyjnych, można zrezygnować z używania słowa „faktura”, a także z odniesień do ustawy o VAT.
Zgodnie z nowymi przepisami, podatnik będzie mógł potwierdzić wysokość wydatków internetowych na podstawie „dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty” (zob. art. 27 ust. 7 pkt 4 ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.). Nie ma wątpliwości, że takim dokumentem może być zwykły rachunek, a nie tylko faktura VAT.
Wybór przepisów
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r.
Art. 26
1. Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29–30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a–4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot:
6a) wydatków ponoszonych przez podatnika z tytułu użytkowania sieci Internet w lokalu (budynku) będącym miejscem zamieszkania podatnika w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł;
7. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Jednakże w przypadku odliczeń, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 6a, odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość wydatków została udokumentowana fakturą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług;
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.
Art. 26
1. Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29–30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b–3e, 4, 4a–4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot:
6a) wydatków ponoszonych przez podatnika z tytułu użytkowania sieci Internet, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł;
7. Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie:
1) dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego – w przypadku darowizny pieniężnej;
2) dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu – w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit.c;
3) zaświadczenia jednostki organizacyjnej realizującej zadania w zakresie pobierania krwi o ilości bezpłatnie oddanej krwi lub jej składników przez krwiodawcę;
4) dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.