Po przeprowadzeniu z początkiem obecnego roku małej rewolucji w zakresie faktur VAT, a w szczególności w zakresie ich przechowywania, Minister Finansów postanowił ulżyć także i tym osobom i podmiotom, które nie są uprawnione do wystawiania faktur VAT i dokumentują sprzedaż towarów i usług rachunkami.
Zgodnie z art. 87 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.
Z obowiązku tego zwolnieni są wyłącznie rolnicy sprzedający produkty roślinne i zwierzęce pochodzące z własnej uprawy lub hodowli, nieprzerobione sposobem przemysłowym, chyba że sprzedaż ta jest dokonywana w ich odrębnych, stałych miejscach sprzedaży, poza obrębem uprawy lub hodowli.
Co do zasady, rachunek taki wystawiany jest w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zgłoszone zostało po tym fakcie, to powyższe 7 dni liczone jest od dnia zgłoszenia żądania, przy czym po upływie 3 miesięcy od wydania towaru lub wykonania usługi, nie ma obowiązku wystawiania takiego rachunku.
Ponieważ rachunki takie mogą służyć jako dowody do celów opodatkowania, ustawodawca nakazał Ministrowi Finansów określić w drodze rozporządzenia zakres informacji, jakie muszą one zawierać.
Obecny, minimalny zakres tych informacji określony został w § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz.U. Nr 165, poz. 1373 ze zm.), jako co najmniej:
1) imiona i nazwiska (nazwa albo firma) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi,
2) data wystawienia i numer kolejny rachunku,
3) odpowiednio wyraz „ORYGINAŁ” albo „KOPIA”,
4) określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe,
5) ogólna suma należności wyrażona liczbowo i słownie,
6) czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.
Polecamy: serwis Podatki osobiste
Polecamy: serwis Urząd skarbowy
Z dniem 11 marca 2011 r. wejdzie w życie, opublikowana w Dzienniku Ustaw Nr 40 pod pozycją 204, nowelizacja powyższego rozporządzenia, zgodnie z którą rachunki nie będą już musiały zawierać zarówno oznaczenia „ORYGINAŁ” albo „KOPIA”, jak i podpisu ani pieczęci wystawcy tego rachunku.
Tym samym, minimalny zakres informacji, które będą musiały znaleźć się od 11 marca 2011 r. na rachunku, przedstawia się następująco:
1) imiona i nazwiska (nazwa albo firma) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi,
2) data wystawienia i numer kolejny rachunku,
3) określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe,
4) ogólna suma należności wyrażona liczbowo i słownie.
Nadal jednak obowiązuje ustawowa zasada, iż podatnicy wystawiający rachunki są obowiązani kolejno je numerować i przechowywać kopie tych rachunków, w kolejności ich wystawienia, do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.