Globalizacja ma nie tylko wymiar biznesowy, ale również polityczny i prawny. Państwa zaczęły współdziałać i zawierać między sobą porozumienia co do współpracy w ściganiu osób, które miałyby bezprawnie naruszyć ich interesy fiskalne. Sprawia to, że członkowie zarządów rezydujący w jednym państwie mogą zostać efektywnie pociągnięci do odpowiedzialności przez drugie państwo za popełnione tam przestępstwa skarbowe.
Proces globalizacji sprawił, że biznes wyszedł poza granice polityczne państw. Ponadnarodowe korporacje wykonują działalność gospodarczą w wielu jurysdykcjach. Zdarza się też, że wykonują ją bezpośrednio, bez korzystania ze „spółek specjalnego przeznaczenia”.
Polecamy: Co grozi za ukrywanie dochodów?
Osoby zarządzające międzynarodowymi korporacjami odpowiedzialne są często za działalność poszczególnych spółek w różnych częściach świata. Fizycznie zlokalizowani w „centrali”, podejmują nieraz decyzje dotyczące spraw finansowych swoich organizacji, które mają znaczenie dla rozliczeń z budżetami kilku innych państw. Po drugiej stronie mamy natomiast władze skarbowe, odpowiedzialne za ochronę interesu fiskalnego swoich państw.
Skutki integracji państw Unii Europejskiej
Współpraca międzynarodowa w ściganiu przestępstw skarbowych jest tym dalej idąca im bardziej zaawansowane są procesy integracyjne pomiędzy danymi państwami.
W pierwszej kolejności należy, więc wskazać na współpracę Państw Członkowskich UE, z którymi Polska posiada największy obrót gospodarczy. Już 1985 r. państwa-strony konwencji wykonawczej do Układu z Shengen postanowiły przyznać sobie wzajemną pomoc w odniesieniu do naruszeń ich przepisów ustawowych i wykonawczych dotyczących podatku akcyzowego, podatku od wartości dodanej i należności celnych.
Polecamy: Kiedy wygasa prawo do zwrotu nadpłaty?
W późniejszym czasie współpraca została jeszcze bardziej zacieśniona. Na podstawie traktatu o Unii Europejskiej doszło do wydania konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych pomiędzy Państwami Członkowskimi UE oraz szeregu decyzji ramowych Rady wprowadzających określone instrumenty prawne.
Pomoc prawna obejmować może przesłuchiwanie świadków, doręczanie pism procesowych a nawet czynności charakterystyczne dla służb specjalnych (aczkolwiek coraz częściej wykorzystywane przez wywiad skarbowy) tj. przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych.
Warto również dodać, że niektóre Państwa Członkowskie UE podpisały dodatkowy protokół do tej konwencji przewidujący możliwość wymiany informacji o rachunkach bankowych oraz monitorowanie operacji finansowych prowadzonych przy ich użyciu, czyli informacji bardzo „wrażliwych” jeżeli chodzi o przestępstwa skarbowe.
Polecamy: Na czym polega pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji podatkowych?
Należy także zwrócić uwagę na możliwość uznawania nakazów konfiskaty wydanych w innym Państwie Członkowskim UE. Możliwe jest również wzajemne uznawanie kar pieniężnych. Jest to o tyle istotne, że ustawodawcy państw kontynentalnej Europy preferują sankcje finansowe w sprawach karno-skarbowych.
Natomiast w zakresie samego postępowania, należy zwrócić uwagę, że organ sądowy danego Państwa Członkowskiego UE może doprowadzić do zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych w innym Państwie Członkowskim UE, np. dokumentacji finansowej czy nośników danych.
Warto również wspomnieć o możliwości powoływania wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych przez dwa lub więcej Państw Członkowskich UE. Co się zaś tyczy wymiany informacji o osobach skazanych, w UE funkcjonuje mechanizm wymiany informacji pochodzących z rejestrów karnych Państw Członkowskich.
Państwa spoza UE
W przypadku państw spoza UE, współpraca w ściganiu przestępstw fiskalnych nie jest już tak daleko idąca. Mają na to wpływ dwa czynniki.
Po pierwsze, pomiędzy państwami istnieje silna konkurencja podatkowa, co sprawia że nie zawsze są one tak samo zainteresowane ściganiem osób, które popełniły przestępstwa przeciwko interesom fiskalnym innych państw.
Drugim powodem są istniejące pomiędzy poszczególnymi państwami różnice co do założeń, na jakich opierają się ich systemy podatkowe. O ile więc istnieje zasadnicza zgoda co do konieczności ścigania przestępstw powszechnych, w zakresie przestępstw skarbowych panują nieraz daleko idące różnice w ocenie naganności tego typu przestępstw.
Przykładem jest tu europejska konwencja o pomocy prawnej w sprawach karnych, którą w praktyce stosuje się pomiędzy państwami-członkami Rady Europy, z których przynajmniej jedno nie jest członkiem UE (np. pomiędzy Polską a Rosją). Konwencja ta daje możliwość odmowy udzielenia pomocy prawnej w sytuacji, wniosek danego państwa dotyczy popełnienia przestępstwa skarbowego. Należy jednak pamiętać, że niektóre państwa podpisały dodatkowy protokół do tej konwencji zobowiązujący je do współpracy także w ściganiu przestępstw skarbowych.
Na podstawie omawianej konwencji możliwe jest przykładowo przesłuchiwanie świadków i osób ściganych, wymiana informacji z rejestrów karnych czy przekazywanie wniosków o ściganie poszczególnych osób w innych państwach. Jeżeli zaś chodzi o państwa spoza kręgu Rady Europy, tu współpraca międzynarodowa opiera się głównie na dwustronnych umowach międzynarodowych.
Przykładem może być tu umowa w sprawie wzajemnej pomocy prawnej między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi, która uzupełnia wcześniej zawarte umowy dwustronne pomiędzy USA a poszczególnymi Państwami Członkowskimi UE. Co ważne w kontekście przestępstw skarbowych, stosownie do tej konwencji możliwa jest identyfikacja informacji bankowych. Możliwe jest również powoływanie wspólnych zespołów śledczych czy dokonywanie przesłuchań w drodze wideokonferencji.
Jak problem traktują polskie organy podatkowe?
Praktyka pokazuje, że polskie organy sądowe wykazują coraz dalej idącą inicjatywę w zakresie stosowania opisanych powyżej instrumentów prawnych. O ile w 2009 r. do polskich sądów wpłynęła zaledwie jedna sprawa dotycząca postępowania międzynarodowego, o tyle w 2010 r. było ich już 17.
Polski wymiar sprawiedliwości dogania w tym zakresie państwa „Starej Unii”, gdzie obrót prawny z zagranicą jest dużo większy. Warto dodać, że inicjatywa w tym zakresie wychodzi od agencji samej Unii Europejskiej.
Polecamy: Czy uks może kontrolować wydawanie środków unijnych
28 marca 2011 roku dobyło się strategiczne spotkanie przedstawicieli Państw Członkowskich UE, Komisji raz Rady, zorganizowane przez Europejską Jednostkę Współpracy Sądowej „Eurojust” oraz Europejski Urząd Policji „Europol”. Spotkanie to dotyczyło zapobiegania oraz walki z międzynarodowymi oszustwami dotyczącymi wyłudzenia podatku VAT (cross-border VAT frauds), potocznie zwanych „przestępstwami karuzelowymi”.
Kontekstem tego spotkania były zainicjowane w 2009 r. dwa strategiczne projekty Zespołu Przestępczości Finansowej i Gospodarczej „Eurojust” dotyczące walki z międzynarodowymi wyłudzeniami VAT.
Pierwszy z nich dotyczy wzmocnienia współpracy pomiędzy Państwami Członkowskimi UE w zakresie wykrywania i ścigania „przestępstw karuzelowych”; drugi natomiast ma za zadanie opracowanie zestawu „dobrych praktyk” dla organów Państw Członkowskich UE w przeciwdziałaniu międzynarodowym wyłudzeniom podatku VAT.
Podsumowanie
Powyższe informacje stanowią jedynie zarys problematyki współpracy międzynarodowej w ściganiu przestępstw skarbowych. Warto również dodać, że praktyka stosowania tych samych instrumentów może różnić się w zależności od jurysdykcji.
Niezależnie od tego, należy mieć na względnie istniejący trend w zacieśnianiu przedmiotowej współpracy. Zauważalny jest przy tym nacisk społeczności międzynarodowej na otwarcie się na omawianą współpracę przez państwa uznawane za „raje podatkowe”. Warto również mieć na względzie, że zarówno kryzys finansowy, jak i wzrastające wydatki państw rozwiniętych, przekładają się na coraz większą determinację w ochronie interesów fiskalnych (źródeł finansowania państwa).