Tak uznał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 września 2013 r. (syg. II FSK 2208/12).
Sprawa dotyczyła decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 9 czerwca 2011 r. określającej wysokość straty podatkowej wykazanej przez podatnika w 2003 r.
Podatnik prowadził działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej i w zeznaniu za 2003 r. wykazał stratę. W wyniku kontroli przeprowadzonej przez organ podatkowy, ustalono, iż z racji na zawyżenie kosztów amortyzacji środków trwałych jak i nieudokumentowanie poniesionych wydatków, wykazana przez podatnika strata powinna podlegać stosownemu zmniejszeniu.
Przypomnijmy, iż zgodnie z treścią art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej ustawa). Organ podatkowy może w drodze decyzji, określić wysokość straty poniesionej przez podatnika, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ ten stwierdzi, że podatnik nie złożył deklaracji, nie wykazał w deklaracji straty lub wysokość poniesionej straty różni się od wysokości wykazanej w deklaracji, a poniesienie straty zgodnie z przepisami prawa podatkowego uprawnia do skorzystania z ulg podatkowych.
PIT-11 w 2015 r. w formie papierowej - składany do 31 stycznia
Pełne odliczenie VAT od samochodów firmowych - informacja VAT-26
Wątpliwość powstała w toku postępowania, dotyczyła możliwości zastosowania w powyższej sprawie, terminu przedawnienia określonego w art. 70 § 1 ustawy, zgodnie z którym: „zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku”.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że termin „zobowiązanie podatkowe” użyty w art. 70 § 1 ustawy, nie ma zastosowania do straty podatkowej. W uzasadnieniu swojego stanowiska, Sąd odwołuje się do wykładni prawa, która nakazuje ścisła interpretację zastosowanych w ustawie pojęć. Na szczególną uwagę zasługuje ponadto fakt, iż ustawodawca w art. 5 ustawy podaje legalną definicję „zobowiązania podatkowego” rozumianego, jako:„wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego”.
Podsumowując swoje rozważania Sędziowie orzekli, że prawo do wydania decyzji określającej wysokość straty nie ulega przedawnieniu w terminie określonym w art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, gdyż termin ten nie dotyczy straty podatkowej. Odnosząc się do terminu w jakim organ podatkowy może wydać decyzję określającą wysokość straty, NSA odpowiada, iż „decyzja określająca wysokość straty (…), może zostać wydana tak długo, jak długo możliwa jest weryfikacja deklaracji za rok podatkowy, w którym strata ta została odliczona. W takim przypadku termin do wydania decyzji określającej stratę rozpocznie swój bieg od początku terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, którego wysokość została określona przy uwzględnieniu odliczonej straty podatkowej”.
- wyrok NSA z 3 września 2013 r. sygn. FSK 2208/12