Zgodnie z Ordynacja podatkową, organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która:
1) została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości;
2) została wydana bez podstawy prawnej;
3) została wydana z rażącym naruszeniem prawa;
4) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;
5) została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie;
6) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały;
7) zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa;
8) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą.
Właściwym w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest:
1) organ wyższego stopnia;
2) minister właściwy do spraw finansów publicznych, dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej lub samorządowe kolegium odwoławcze, jeżeli decyzja została wydana przez ten organ;
3) minister właściwy do spraw finansów publicznych, jeżeli decyzja została wydana przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej, z tym że w tym przypadku postępowanie może być wszczęte wyłącznie z urzędu.
Rozstrzygnięcie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji następuje w drodze decyzji.
Decyzja taka ma charakter kasacyjny. Tym samym, może ona jedynie uchylić decyzję w razie stwierdzenia istnienia przesłanek przesądzających o jej nieważności.
Stwierdzenie nieważności jest możliwe jedynie w wypadku decyzji ostatecznych. W wypadku decyzji wydanych przez organ pierwszej instancji obarczonych wadą, właściwą metodą postępowania jest odwołanie.
Mimo wszystko stwierdzenie nieważności w odniesieniu do takich decyzji będzie możliwe, jeśli upłynął już termin do wniesienia odwołania lub też z jakichś powodów było ono niemożliwe.
Organ podatkowy wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności:
1) żądanie zostało wniesione po upływie 5 lat od dnia doręczenia decyzji lub
2) sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję, chyba że żądanie dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną.
Organ podatkowy odmawia stwierdzenia nieważności decyzji również wtedy, gdy wydanie nowej decyzji orzekającej co do istoty sprawy nie mogłoby nastąpić z uwagi na upływ terminów przedawnienia prawa do ustalenia zobowiązania podatkowego lub przedawnienia samego zobowiązania podatkowego.
W wypadku doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązani podatkowego termin przedawnienia wynosi 3 lata od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.
Z kolei zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.
Organ podatkowy, właściwy w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wstrzymuje z urzędu lub na żądanie strony wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi prawdopodobieństwo, że jest ona dotknięta jedną z wad wymienionych uzasadniających stwierdzenie jej nieważności.
W wypadku upływu terminów przedawnienia, odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji, organ podatkowy w rozstrzygnięciu stwierdza, że decyzja zawiera wady, oraz wskazuje okoliczności uniemożliwiające stwierdzenie nieważności decyzji.
Na postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji służy zażalenie.