Wydatki udokumentowane paragonami mogą być - pod warunkiem odpowiedniego uzupełnienia treści paragonu - zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Dotyczy to również VAT z takich paragonów.
Do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone wyłącznie wydatki prawidłowo udokumentowane (tak przykładowo wyrok NSA z 26 listopada 2003 r., sygn. akt SA/Sz 1387/02). Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych ustalają sposób udokumentowania wydatków zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.
Podstawą zapisów w księgach rachunkowych stwierdzających dokonanie operacji gospodarczej są dowody księgowe. Elementy, które musi zawierać dowód księgowy, wymienia art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Paragony nie zawierają wszystkich tych elementów (np. nie określają stron dokonujących operacji gospodarczej, lecz jedynie jedną ze stron, tj. sprzedającego).
Pomimo to w praktyce organy podatkowe dopuszczają, by wydatki udokumentowane tylko paragonami mogły być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jako przykład można wskazać postanowienie Naczelnika II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 5 czerwca 2007 r. (nr 1472/ROP1/423-129/07/KUKM): „Poświadczenie transakcji dowodem zewnętrznym, który nie spełnia wymogów określonych w przepisach ustawy o rachunkowości, nie pozbawia podatnika możliwości zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W takim wypadku zdarzenie takie powinno zostać udokumentowane dodatkowym dowodem zastępczym, w którym zawarte zostaną brakujące elementy, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości”.
Z kolei w interpretacji indywidualnej z 6 czerwca 2008 r. (nr IP-PB3-423- -430/08-2/GJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: „Niezależnie od powyższego, pewne braki formalne w dokumentach księgowych zewnętrznych, na ogół brak numeru NIP wystawcy, również nie przesądzają o tym, że dany koszt nie wystąpił, co jest zgodne z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy”.
Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu wydatku udokumentowanego paragonem (jeśli treść paragonu zostanie w odpowiedni sposób uzupełniona) dotyczy wartości paragonu brutto, tj. wartości uwzględniającej VAT, który nie mógł zostać odliczony (gdyż VAT z paragonów nie podlega, co do zasady, odliczeniu).
Prawo do odliczenia VAT z innych dokumentów niż faktura wynika z § 17 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Przepis ten wymienia dokumenty zrównane z fakturami. Tylko taki paragon, który spełni warunki określone w § 17 tego rozporządzenia (np. paragon za przejazd autostradą), będzie podstawą odliczenia VAT. Wówczas do kosztów podatkowych należy zaliczyć kwotę kosztu netto.
Tomasz Krywan
doradca podatkowy
Podstawa prawna:
• art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.),
• art. 20 ust. 2 i art. 21 ust. 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (j.t. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn.zm.).