Faktura korygująca musi zostać oznaczona jako „faktura korygująca" bądź „korekta". Obie formy są dopuszczalne i równorzędne. Taki wymóg wynika z treści art. 106j ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym faktura korygująca powinna zawierać wyrazy „faktura korygująca" albo wyraz „korekta". Z przepisu tego nie wynika jednak bezwzględny obowiązek umieszczenia tych oznaczeń w górnej części faktury, zatem nie będzie błędem dyskwalifikującym poprawność faktury korygującej umieszczenie ich w innym miejscu, dowolnie wybranym przez wystawcę tego dokumentu.
Biorąc jednak pod uwagę systematykę elementów, które musi zawierać faktura korygująca, aby została uznana za poprawnie wystawiony dokument tego rodzaju, wskazane jest umieszczenie ww. oznaczeń na pierwszym miejscu w górnej części (tj. w tytule) tego dokumentu. Zwiększy to czytelność faktury i zminimalizuje ryzyko pomyłki po stronie odbiorcy, co do jej kwalifikacji i ujęcia w rozliczeniach VAT. Należy też podkreślić, że zgodnie z art. 219 dyrektywy VAT za fakturę uznaje się każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny.
Z przepisu tego wynika więc, że można dokonać korekty faktury pierwotnej każdym dokumentem, o ile tylko zmienia on i wystarczająco precyzyjnie identyfikuje fakturę pierwotną.
Dokumentacja VAT po zmianach od 1 lipca 2015 r.
Monitor Księgowego – prenumerata
PODSTAWA PRAWNA:
- art. 106j ust. 2 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - j.t. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054; ost.zm. Dz.U. z 2014 r. poz. 312