Z zasady podatnicy, którzy ponoszą wydatki obciążone VAT w innym kraju niż ich siedziba mogą ubiegać się o zwrot VAT według uproszczonych zasad. Istnieją różne usługi świadczone przez podatników podatku od wartości dodanej na rzecz polskich podatników VAT, które są opodatkowane w innym niż Polska państwie członkowskim UE zgodnie z tam obowiązującymi stawkami VAT.
Przedsiębiorca jako podatnik VAT ma możliwość ubiegać się o zwrot podatku od wartości dodanej w stosunku do zakupionych przez niego towarów i usług lub również w stosunku do importowanych przez niego towarów, które wykorzystuje do podejmowania czynności dających mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na terytorium Polski.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, uproszczone procedury umożliwiają odzyskania VAT zapłaconego w innych państwach UE, poprzez złożenie właściwego wniosku do polskich organów podatkowych (a nie organów podatkowych państwa UE gdzie zapłacono VAT w cenie zakupionych towarów bądź usług).
Przeczytaj również: Czy można odliczyć VAT świadcząc usługi szkoleniowe
Przepisów wykonawczych regulujących wszelkie wymogi i zasady ubiegania się o zwrot podatku należy szukać w rozporządzeniu Ministra Finansów z 24 grudnia 2009 r. w sprawie wniosków o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej. Znajdują się tam regulacje dotyczące szczegółowego opisu zakresu informacji jakie powinny znajdować się we wniosku o zwrot podatku od wartości dodanej składanego przez polskich podatników oraz sposobu opisu niektórych informacji, a ponadto zasady, termin i tryb składania wniosków.
Jak wskazuje rozporządzenie wniosek o zwrot należy złożyć za pomocą środków komunikacji elektronicznej do właściwego państwa członkowskiego za pośrednictwem właściwego dla podatnika naczelnika urzędu skarbowego. Taka forma składania wniosków do innego państwa UE o zwrot VAT jest niewątpliwie znacznym ułatwieniem dla polskiego podatnika.
Polecamy Firma za granicą
Przedsiębiorca powinien złożyć przedmiotowy wniosek w nieprzekraczalnym terminie do 30 września roku następującego po roku podatkowym, którego wniosek dotyczy. Wniosek zostanie uznany za złożony, jeżeli podatnik przedstawi wszystkie wymagane w załączniku do rozporządzenia informacje, tj. m. in.:
- urząd skarbowy, za pośrednictwem którego przekazywany jest wniosek,
- państwo członkowskie, do którego kierowany jest wniosek,
- cel złożenia wniosku (nowy wniosek/korekta),
- dane dotyczące wniosku, do którego odnosi się korekta - numer i data wniosku,
- dane dotyczące podatnika (wnioskodawcy),
- rodzaj prowadzonej działalności,
- okres, do którego odnosi się wniosek,
- oświadczenie podatnika, że w państwie członkowskim, do którego kierowany jest wniosek, w okresie, do którego odnosi się wniosek, podatnik nie dokonywał dostaw towarów lub świadczenia usług – ze wskazanymi wyjątkami,
- dane dotyczące rachunku bankowego, na który ma być dokonany zwrot podatku,
- informacje dotyczące importowanych towarów oraz nabytych towarów i usług, itd.
W przypadku gdyby okazało, że pewne informacje w złożonym wniosku będą błędne, podatnik ma możliwość złożyć korektę wniosku za ten sam okres.