Takie postępowanie, jest oczywiście dopuszczalne i zgodne z prawem, aczkolwiek niektórzy strażnicy wpływów budżetowych uważają je za moralnie i ekonomicznie naganne. Niezależnie od wyznawanej przez nas filozofii i wybieranej oceny tego zjawiska, przeanalizować należy podatkowe skutki takich działań dla osób wybierających powyższy model postępowania.
Zgodnie z zawartą w art. 9 ustawy o VAT definicji nabycia wewnątrzwspólnotowego, jest nim, co do zasady, nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu (czyli np. z Niemiec do Polski) przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
Dodatkowo, w art. 11 ustawy o VAT ustawy dokonano zrównania z nabyciem wewnątrzwspólnotowym sytuacji, gdy następuje przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.
Porównaj: Obowiązek podatkowy w imporcie towarów
Powyższe oznacza, iż opisana na wstępie sytuacja, gdy polski podatnik VAT dokonuje zakupu towarów poza Unią Europejską, a następnie, po ich przywozie na obszar celny UE dokonuje ich oclenia na terenie innego państwa UE (np. w Hamburgu), po czym przywozi te towary do Polski, wbrew pozorom dla celów podatku VAT nie jest importem tych towarów, ale ich wewnątrzwspólnotowym nabyciem.
Oznacza to z kolei, że obowiązek podatkowy w VAT z tytułu przywozu tych towarów na teren Polski powstanie na ogólnych zasadach dla nabyć wewnątrzwspólnotowych, czyli 15-go dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym przywieziono ten towar do kraju (np. przywóz 1 maja to obowiązek podatkowy 15 czerwca).
Oprócz powyższego, zarejestrowani podatnicy VAT UE muszą taką transakcję ująć również w informacji podsumowującej.
Polecamy serwis: Odliczanie i zwrotu podatku
W tym wypadku muszą oni zwrócić szczególną uwagę na wypełnianie danych dotyczących kontrahenta zagranicznego. Jak bowiem wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443/118b/10/AP z dnia 27 kwietnia 2010 r., w przypadku, gdy clenia na terenie innego kraju UE dokonuje w imieniu polskiego podatnika zagraniczna agencja celna, to właśnie tą agencję należy wskazać w informacji podsumowującej jako kontrahenta zagranicznego.
Idąc dalej, Dyrektor IS wskazał również, że jak agencja ta jest zarejestrowana w tamtym kraju na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, to w informacji podsumowującej należy podać nadany jej właściwy i ważny numer oraz kod tego kraju, a gdy nie posiada takiego numeru, to należy pominąć rubrykę z numerem NIP kontrahenta.