W art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT) przewidziano regulację, w ramach której przemieszczenie takie będzie stanowiło WDT. Przepis powyższy wskazuje, iż za WDT należy uznać przemieszczenie przez podatnika na terytorium innego państwa członkowskiego towarów, które należą do jego przedsiębiorstwa, jeżeli służyć mają działalności gospodarczej tegoż podatnika (jest to tzw. nietransakcyjne WDT).
Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz
Spółka ABC wykonuje działalność gospodarczą, w ramach której dokonuje sprzedaży komponentów do maszyn rolniczych. Spółka prowadzi działalność głównie na terenie Polski, niemniej jednak z uwagi na dynamiczny rozwój i prowadzoną sprzedaż zagraniczną, posiada także oddział w Niemczech (oddział ten jest zarejestrowany do celów VAT na terytorium Niemiec). W ramach prowadzonej sprzedaży często przemieszcza towary do prowadzonego tam oddziału, w którym towary te są przez Spółkę magazynowane. Przemieszczone komponenty są następnie (w ramach odrębnej transakcji) sprzedawane kontrahentom niemieckim.
W podanym przykładzie, Spółka nie wykonuje WDT na rzecz kontrahenta niemieckiego. Dostawa ta nie jest bowiem dokonywana bezpośrednio na jego rzecz. Jej ciągłość zostaje przerwana w wyniku pośredniego przemieszczenia towarów do oddziału Spółki. Przemieszczenie dokonywane jest z terytorium Polski na terytorium Niemiec, a więc na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przemieszczone towary wykorzystywane są następnie do prowadzonej przez polską spółkę ABC (na terytorium Niemiec) sprzedaży, tym samym służą one działalności gospodarczej Spółki. Z uwagi na powyższe, z tytułu dokonanego przemieszczenia towarów do oddziału, Spółka obowiązana będzie do rozpoznania (w Polsce) nietransakcyjnej WDT (z kolei na terytorium Niemiec – nietransakcyjnego WNT).
Odnosząc się do przedstawionego wyżej przykładu, podkreślić należy, że warunkiem zastosowania przez Spółkę preferencyjnej 0 % stawki podatku VAT w Polsce (dla przemieszczenia komponentów do Niemiec uznanego jako WDT nietransakcyjne) jest m. in. posiadanie przez Spółkę numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanego w Niemczech (VAT DE). Co więcej, możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatku uzależniona jest od posiadania przez Spółkę dowodów faktycznego wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).
Przedmiotowe dowody należy uzyskać przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy dla WDT. Spółka przemieszcza towary własne (komponenty) do oddziału w Niemczech (działanie to na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT stanowi WDT), co nie wymaga udokumentowania fakturą. Zatem, obowiązek podatkowy powstaje po stronie Spółki 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przemieszczenia towarów do Niemiec.
500 pytań o VAT odpowiedzi na trudne pytania z interpretacjami Ministerstwa Finansów (PDF)
Piotr Kępisty, konsultant podatkowy w ECDDP Sp. z o.o.