Dokonując importu towarów przedsiębiorca w standardowej procedurze otrzymuje fakturę za zakup towaru oraz dodatkowe dokumenty celne – SAD lub jego elektroniczny odpowiednik, PZC. Dokument celny stanowi podstawę rozliczenia cła oraz naliczonego podatku VAT. Jest on ważny również z uwagi na fakt, że w przypadku importu towarów opodatkowania w VAT nie dokonuje się wyłącznie na podstawie wartości towarów. Zgodnie z przepisami, podstawa opodatkowania dla celów VAT może być w tym przypadku znacząco wyższa.
Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz
Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania w VAT przy imporcie towarów stanowi wartość celna powiększona o należne cło oraz – ewentualnie, jeśli jest wymagany – podatek akcyzowy. Ponadto – jak wskazują ust. 4 i 6 – opodatkowaniu podlegają także:
- koszty dodatkowe – prowizje, opakowania, transport, ubezpieczenia; o ile nie zostały włączone do wartości celnej
- inne należności, wymagane przez organy celne z tytułu importu towarów.
Natomiast do podstawy opodatkowania przy imporcie towarów nie zalicza się – zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o VAT:
- kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej wpłaty
- udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży.
Polecamy: Biuletyn VAT
Przepisy ustawy o VAT dokładnie określają, jakie koszty doliczane są do wartości celnej towaru. Czym jest wobec tego wartość celna? Tę definicję można znaleźć w przepisach Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2973/92 z 12 października 1992 r., ustanawiających Wspólnotowy Kodeks Celny.
Zgodnie z art. 29 tego rozporządzenia przez wartość celną rozumie się wartość transakcyjną – czyli cenę faktycznie zapłaconą lub należną za towary, które zostały sprzedane w celu wwiezienia ich na obszar celny Wspólnoty (po spełnieniu dodatkowych warunków wymienionych w tym artykule). Dodatkowo w wartości celnej, zgodnie z art. 32 rozporządzenia, mogą być zawarte:
1) poniesione przez kupującego koszty:
- prowizji (poza prowizją od zakupu) i pośrednictwa,
- pojemników, jeśli na potrzeby celne traktowane są łącznie z towarem,
- pakowania (robocizna, materiały),
- transportu, ubezpieczenia, opłat załadunkowych i manipulacyjnych związanych z transportem, do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty;
2) wartość (w odpowiedniej proporcji):
- materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów narzędzi, matryc, form i podobnych elementów, użytych przy produkcji przywiezionych towarów,
- materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
- prac inżynieryjnych, badawczych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza Wspólnotą i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów,
- dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz;
3) honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić nabywca, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów,
4) wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu.
Powyższe elementy zwiększą wartość celną towaru wyłącznie wtedy, jeśli uprzednio nie zostały one wliczone do ceny rzeczywiście zapłaconej lub należnej.
Dodatkowo art. 33 rozporządzenia wskazuje, że wartości celnej nie zwiększą koszty:
- transportu towarów po ich przybyciu do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty,
- związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną wykonaną po przywozie towarów w przypadku zakładów przemysłowych, maszyn lub wyposażenia,
- odsetek wynikających z umowy o finansowaniu, zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedającego czy też przez inną osobę, o ile umowa o finansowaniu została zawarta w formie pisemnej, a kiedy będzie to wymagane, kupujący będzie w stanie udowodnić, że:
- towary te zostały rzeczywiście sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłacona lub należna, oraz
- żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w tym kraju w czasie, w którym dokonano operacji finansowej
- opłat za prawo do kopiowania przywiezionych towarów we Wspólnocie,
- prowizji od zakupu,
- należności celnych przywozowych lub innych opłat pobieranych we Wspólnocie z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.
Anna Kubalka – ifirma.pl