Jedną z takich potrzeb, kiedyś zupełnie zbędną, a obecnie nie tylko pożądaną, ale i czasami stanowiącą o statusie społecznym jej posiadacza, jest prawo do korzystania z miejsca parkingowego. Popyt na to dobro kreuje rzecz jasna podaż i doprowadza do pojawiania się różnorodnych transakcji tymi prawami, co skutkuje koniecznością ich opodatkowania, w tym podatkiem od towarów i usług.
W tym momencie zaczynamy zastanawiać się nad sprzecznością informacji napływających z rynku i od naszych znajomych – jedni twierdzą, że transakcja nabycia praw użytkowania miejsca parkingowego objęta jest podstawową stawką VAT w wysokości 22%, a inni twierdzą, że 7%. I co gorsza, w zależności od sytuacji, każdy z nich ma rację!
Jeżeli chodzi o nabycie samego miejsca parkingowego (prawa do jego użytkowania), to istotnie rację mają ci, którzy godzą się na wyższy haracz na rzecz fiskusa. Bowiem miejsca tego nie można w żaden sposób uznać za obiekt budownictwa mieszkaniowego czy lokal mieszkalny w budynku niemieszkalnym, które w myśl art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT korzystają z preferencyjnej 7% stawki VAT.
Polecamy: VAT 2010
Z drugiej zaś strony, to samo prawo do wyłącznego korzystania z wydzielonego miejsca parkingowego, które nabywa się wraz z lokalem mieszkalnym i które to prawo nie może stanowić samodzielnego przedmiotu obrotu (czyli może być zbywane wyłącznie razem z tym lokalem mieszkalnym), podlega opodatkowaniu wg stawki 7%. Bowiem należy je traktować jako nierozerwalną część tego lokalu mieszkalnego, który jest również opodatkowany tą stawką zgodnie z przywołanym wcześniej art. 41 ust. 12-12c ustawy o VAT.
Podkreślenia wymaga jednak to, iż kwestia ta jest przedmiotem ciągłego sporu pomiędzy podatnikami a aparatem skarbowym.
Za podatnikami stoją sądy administracyjne, które wskazują, iż w sytuacji, gdy czynność ma charakter kompleksowy, o jej istocie, a zarazem wysokości stawki VAT, powinna przesądzać czynność główna.
Z tego względu, gdy nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez prawa do korzystania z miejsca postojowego, to wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych - wydzielonych trwałymi ścianami izb w budynku.
Oznacza to z punktu widzenia przepisów podatkowych, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu.
Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Dlatego miejsce postojowe w tym przypadku nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności.
Jednym z ostatnim skutków powyższych „walk” podatników z aparatem skarbowym w tym zakresie, potwierdzającym stosowanie stawki 7% w powyższych przypadkach, jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 marca 2010 r., sygn.akt I SA/Gd 933/09, którym uchylono interpretację indywidualną nr ITPP1/443-541/09/AP z dnia 4 września 2009 r. wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.