Tak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 maja 2019 r., 0115-KDIT1-2.4012.176.2019.1.AJ.
Sprawa dotyczyła przewoźnika świadczącego usługi transportu morskiego. Podatnik zawiera z frachtującymi umowy przewozu towarów, na podstawie których zobowiązuje się do załadunku, przewozu na statku i rozładunku dostarczanych przez frachtujących towarów. Przed zawarciem umowy przewozu, przewoźnik umożliwia frachtującym dokonywanie wcześniejszych rezerwacji przewozu. Rezerwacje są dokonywane w oparciu o odrębny regulamin. Z dokonaniem rezerwacji nie jest związany obowiązek zapłaty żadnego wynagrodzenia, zaliczki bądź zadatku. Rezerwacje mogą być odwołane przez kontrahentów najpóźniej na 24 godziny przed planowym odpłynięciem statku. W takim wypadku podatku nie pobiera żadnych opłat, ani nie nalicza żadnych kar. Zdarzają się jednak sytuacje, w których kontrahenci nie stawiają się do odprawy mimo wcześniejszego dokonania rezerwacji. W związku z tym podatnik zamierza rozpocząć obciążanie kontrahentów dokonujących rezerwacji przewozu karami pieniężnymi za niestawienie się do odprawy, zgodnie z dokonaną rezerwacją.
Na tym tle podatnik zapytał organ podatkowy, czy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega kara pieniężna, którą podatnik zamierza pobierać od kontrahentów dokonujących rezerwacji w przypadku niestawienia się do odprawy mimo uprzedniej rezerwacji.
Polecamy: Biuletyn VAT
NOWOŚĆ na Infor.pl: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ!
Zdaniem podatnika, kara pieniężna, którą chciałby pobierać od kontrahentów nie podlega opodatkowaniu podatkowi VAT. W jego ocenie, w przypadku niestawienia się kontrahenta do odprawy mimo rezerwacji lub odwołania rezerwacji po upływie wyznaczonego przez podatnika terminu odwołania, podatnik nie świadczy żadnej usługi. Dokonana rezerwacja jest czynnością nieodpłatną, która ma dopiero umożliwić zawarcie umowy i doprowadzić w przyszłości do wykonania usługi przewozowej. W razie odwołania rezerwacji lub niestawienia się do odprawy nie dochodzi w ogóle do wykonania przewozu, a podatnik nie pobiera frachtu. W konsekwencji brak jest podstaw, by w takiej sytuacji zidentyfikować usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie kara pieniężna, którą podatnik zamierza pobierać, stanowi formę zryczałtowanego naprawienia szkód poniesionych przez podatnika w związku z niedojściem do wykonania usługi przewozu.
Ponadto podatnik wskazał, że w wydanych dotychczas interpretacjach indywidualnych i orzecznictwie sądowoadministracyjnym wielokrotnie analizowane były przypadki hoteli zawierających umowę zakwaterowania z gościem, który ostatecznie nie dojechał do hotelu. Jest to sytuacja istotnie zbliżona do opisanego przez podatnika zdarzenia przyszłego, bowiem kontrahent, który nie stawia się do odprawy mimo dokonanej rezerwacji również nie jest beneficjentem świadczenia podatnika. W takiej sytuacji nie dochodzi do realizacji umowy, a więc także do wykonania usługi w ujęciu podatku od towarów i usług.
Organ uznał to stanowisko za prawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że kara pieniężna, którą spółka zamierza obciążać swoich klientów nie będzie miała bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego. Tak więc nie będzie spełniona przesłanka istnienia związku pomiędzy zapłatą przez klientów spółki określonej kwoty pieniężnej a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że zapłata tych kwot będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że kwota kary pieniężnej nie będzie mieściła się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i jako taka nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.
Patrycja Łukasiewicz
Źródło: taxonline.pl