Dostawę towarów uznaje się za dokonaną w miejscu, w którym towary te znajdują się w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu.
Należy zwrócić uwagę na stosowaną coraz powszechniej przy WDT praktykę sprzedaży z magazynu należącego do polskiego podatnika, lecz znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego. W konsekwencji zniesienia granic celnych, takie przemieszczenie towarów stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
O obrocie w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów można mówić wówczas, gdy został on dokonany na rzecz podatnika zidentyfikowanego dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.
Zatem polski podatnik posiadający magazyn na terytorium innego państwa członkowskiego, dokonując przemieszczenia towaru z Polski do tego magazynu będzie musiał zarejestrować się jako podatnik również w państwie członkowskim, w którym zlokalizowany jest magazyn.
Kolejną, istotną przesłankę stanowi ponadto ostateczne przeznaczenie towaru, a więc okoliczność, czy zostanie on sprzedany w państwie członkowskim, w którym znajduje się magazyn, czy też przeznaczony do wywozu do jeszcze innego kraju Unii Europejskiej lub na eksport.
Należy jednak zaznaczyć, że sprowadzenie towarów z Polski do magazynu podatnika zlokalizowanego na terenie innego państwa członkowskiego będzie stanowić – w świetle jurysdykcji podatkowej tego państwa – nabycie wewnątrzwspólnotowe. W konsekwencji podatnik będzie musiał opodatkować przemieszczenie towarów do magazynu z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów według stawki właściwej w państwie, w którym znajduje się magazyn.
Konkludując należy powiedzieć, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest w transakcjach wewnątrzwspólnotowych odpowiednikiem eksportu towarów, który od 1 maja 2004 r. – ze względu na zniesienie granic celnych między państwami członkowskimi – ograniczony jest wyłącznie do wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Uznanie danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie jest uzależnione od tego, czy siedziba stron tej transakcji znajduje się na terytorium Wspólnoty, czy też na terytorium państwa trzeciego.
O kwalifikacji transakcji decyduje natomiast faktyczne przemieszczenie towaru między państwami członkowskimi. Innymi słowy, jeśli podmiot ukraiński sprzeda firmie norweskiej towar znajdujący się w magazynie w Polsce, który ma być w ramach tej dostawy dostarczony do Niemiec, to transakcja ta stanowi dla podmiotu ukraińskiego wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w Polsce, a dla podmiotu norweskiego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Niemczech.
Podstawa prawna: art. 5 ust , 5 art. 13 Ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2004 r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.)
Przemysław Gogojewicz
radca prawny