Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz
Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 22 lipca 2016 r., nr IBPP3/4512-288/16/K.
W skierowanym do katowickiej izby skarbowej wniosku Wnioskodawca (Szpital) chciał się dowiedzieć, czy można przyjąć, iż zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 podlega transport sanitarny (komercyjny – w 100% odpłatny), realizowany bez zlecenia lekarza, na wyłączne życzenie Pacjenta (ewentualnie rodziny Pacjenta).
Zdaniem Wnioskodawcy należy przyjąć, iż transport sanitarny (komercyjny) podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast kwestia obligatoryjnej odpłatności oraz braku zlecenia lekarza (w większości przypadków komercyjnego transportu sanitarnego) jest bez znaczenia, podobnie jak fakt, że usługi te stanowią (w zasadzie) świadczenie główne, a nie świadczenie towarzyszące. Istotny w tej sprawie jest fakt, że transport odbywa się zawsze specjalistycznymi środkami transportu drogowego – karetkami, co pozwala przyjąć, iż taki przewóz osób mieści się w zakresie definicji ustawowej transportu sanitarnego z art. 5 ust. 33a i art. 41 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
W ocenie Szpitala usługi transportu sanitarnego w przedmiotowym zakresie korzystają zatem ze zwolnienia z podatku VAT.
Czy organizowanie półkolonii dla dzieci korzysta ze zwolnienia z VAT
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, wyjaśniając, co następuje.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.
Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.
Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Polecamy: Praktyczny leksykon VAT 2016
W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy, zwalnia się od podatku usługi transportu sanitarnego.
Ponieważ ustawodawca na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia transportu sanitarnego - zasadne jest odwołanie się do legalnej definicji tego pojęcia sformułowanej w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 581 ze zm.).
Zaznaczenia wymaga, że definicja transportu sanitarnego oraz pozostałe uregulowania dotyczące transportu sanitarnego zawarte w ww. ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, są wynikiem zmian wprowadzonych art. 172 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2011 r.
Stosownie do art. 5 pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - transport sanitarny oznacza przewóz osób albo materiałów biologicznych i materiałów wykorzystywanych do udzielania świadczeń zdrowotnych, wymagających specjalnych warunków transportu.
Natomiast w myśl art. 161ba ust. 1 ww. ustawy - transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego.
Środki transportu sanitarnego, o których mowa w ust. 1, muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 161ba ust. 2 cyt. ustawy).
Nieoprocentowane pożyczki dla pracowników są zwolnione z VAT
Zatem, należy zauważyć, w zakresie definicji ustawowej transportu sanitarnego mieszczą się wyłącznie usługi wykonywane środkami transportu spełniającymi cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest szpitalem świadczącym usługi transportu sanitarnego na zlecenie lekarza oraz komercyjne usługi transportu sanitarnego. Wnioskodawca wskazał, że komercyjne usługi transportu sanitarnego realizowane są na życzenie/zlecenie Pacjenta i w większości przypadków nie są realizowane na zlecenie lekarza. Ponadto ww. usługi są w 100% transportem odpłatnym. Usługa transportu sanitarnego odbywa się zawsze specjalistycznymi środkami transportu drogowego – karetkami, a – jak wskazał Wnioskodawca – transport taki mieści się w zakresie definicji ustawowej transportu sanitarnego z art. 5 ust. 33a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Z treści wniosku wynika również, że usługi transportu sanitarnego (komercyjnego) dotyczą wyłącznie przewozu osób (niekoniecznie są to Pacjenci Szpitala w …) i są świadczone ze względów medycznych.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT transportu sanitarnego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy w sytuacji, gdy jest realizowany bez zlecenia lekarza, na wyłączne życzenie Pacjenta.
Analizując okoliczności sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych stwierdzić należy, że ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT korzystają usługi przewozu osób chorych lub rannych, pojazdami do tego celu przeznaczonymi, przez odpowiednio upoważnione podmioty. Przy czym transport ten wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego, które muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w Polskich Normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane. Najczęściej są to ambulanse obsługiwane przez specjalnie wyszkolone zespoły ratownicze, stanowiące część systemu udzielania pomocy w nagłych wypadkach.
Kiedy sprzedaż nieruchomości jest zwolniona z VAT
Rozpatrując kwestie zwolnienia świadczonych przez Szpital usług komercyjnego transportu sanitarnego należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące zwolnienia z opodatkowania usług transportu sanitarnego, nie różnicują sytuacji prawnopodatkowej w tym zakresie w zależności od stopnia sfinansowania tych usług przez instytucje ubezpieczeń społecznych. Brak jest w tym przypadku rozróżnienia na usługi, które są, bądź nie są finansowane ze środków publicznych. Usługi transportu sanitarnego korzystają zatem z przedmiotowego zwolnienia bez względu na fakt czy są finansowane bezpośrednio przez pacjenta czy też finansuje je Narodowy Fundusz Zdrowia, czy inny ubezpieczyciel.
A zatem dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku świadczenia usług transportu sanitarnego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy o VAT podstawowe znaczenie ma jednoznaczne stwierdzenie, że są to faktycznie usługi transportu sanitarnego tj. transportu chorych lub rannych osób specjalistycznymi środkami transportu, przez odpowiednio upoważnione podmioty, natomiast bez znaczenia pozostaje źródło pochodzenia środków finansowych na pokrycie ww. wydatków. Powołane przepisy ustawy o ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych pomocne są jedynie dla zdefiniowania charakteru tych usług.
Mając zatem na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisane we wniosku usługi komercyjnego transportu sanitarnego osób świadczone ze względów medycznych, przy użyciu specjalistycznych środków transportu sanitarnego, który jak wskazał Wnioskodawca mieści się w definicji ustawowej transportu sanitarnego z art. 5 ust. 33a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 20 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.