Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 lutego 2017 r. – sygn. C‑592/15.
Sprawa dotyczyła instytucji non-profit, która ma za zadanie promowanie kinematografii w Zjednoczonym Królestwie. W okresie od 1 stycznia 1990 r. do 31 maja 1996 r. instytucja zapłaciła VAT od przyznawania prawa wstępu na pokazy filmów według normalnej stawki. Instytucja (BFI) złożyła do organu podatkowego wniosek o zwrot zapłaconego VAT za sporny okres, twierdząc, że wspomniane przyznawanie prawa wstępu stanowi zwolnione usługi kulturalne. Wniosek ten został oddalony. Skarga na tę decyzję została uwzględniona przez sąd pierwszej instancji. Sąd Apelacyjny, do którego trafiła sprawa, postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:
1) Czy sformułowanie art. 13 część A ust. 1 lit. n) szóstej dyrektywy, w szczególności wyrażenie „niektóre usługi kulturalne”, jest wystarczająco zrozumiałe i precyzyjne, a w związku z tym ma skutek bezpośredni, powodujący objęcie zwolnieniem świadczenia tych usług kulturalnych przez instytucje prawa publicznego lub inne uznane instytucje kulturalne, takich jak usługi świadczone przez BFI rozpatrywane w postępowaniu głównym, w braku jakichkolwiek krajowych przepisów implementujących?
2) Czy sformułowanie art. 13 część A ust. 1 lit. n) szóstej dyrektywy, w szczególności wyrażenie »niektóre usługi kulturalne«, przyznaje państwom członkowskim uprawnienia dyskrecjonalne przy jego stosowaniu za pomocą przepisów implementujących, a jeśli tak, to jaki jest zakres tych uprawnień?
3) Czy te same wnioski mają zastosowanie do art. 132 ust. 1 lit. n) dyrektywy?
Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz
Polecamy: Biuletyn VAT
Trybunał sprawiedliwości w uzasadnieniu wyroku, odwołując się do wyrażenia „niektóre usługi kulturalne”, stwierdził, że art. 13 część A ust. 1 lit. n) szóstej dyrektywy nie wymaga objęcia zwolnieniem wszystkich usług kulturalnych. Państwa członkowskie mogą zwolnić „niektóre” z nich, jednocześnie opodatkowując VAT pozostałe. Wobec tego niemożliwe jest bezpośrednie stosowanie przepisów dyrektywy. Jeśli przepis nie jest umiejscowiony w krajowym porządku prawnym, nie może zostać bezpośrednio powołany przez instytucję prawa publicznego lub inną uznaną przez zainteresowane państwo członkowskie instytucję kulturalną, które świadczą usługi kulturalne.
Patrycja Łukasiewicz
Źródło: taxonline.pl 17.02.2017 r.