Osoba zawarła z naszą firmą już piątą w tym roku umowę o dzieło i przekroczyła pierwszy próg podatkowy. Czy w związku z tym mamy od jej wynagrodzenia odprowadzać podatek z zastosowaniem stawki 30% czy dalej 19%. Osoba ta wykonuje dzieła związane z uprawą roli i zbiorami plonów.
RADA
Przy poborze zaliczki na podatek od wynagrodzenia z tytułu umowy o dzieło płatnik jest obowiązany stosować stawkę 19%. Zastosowanie wyższej stawki jest możliwe, ale wymaga złożenia wniosku przez podatnika (wykonawcę dzieła). Szczegóły w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Przychody z umów o dzieło są zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Zasady obliczania i poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy od tego rodzaju przychodów reguluje art. 41 updof.
WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Przedsiębiorcy dokonujący wypłat z tytułu zawartych umów o dzieło są zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności, pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów oraz składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe.
Płatnicy nie mają tego obowiązku, gdy podatnik otrzymujący wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy o dzieło złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.
Stawka 19% jest stawką podstawową, którą płatnik stosuje przy obliczaniu zaliczki. Jednak może się zdarzyć, że dla podatnika byłoby korzystniejsze pobieranie podatku w trakcie roku według stawki wyższej. Może on bowiem w ten sposób uniknąć konieczności dużej dopłaty podatku w rozliczeniu rocznym.
WARTO ZAPAMIĘTAĆ
Płatnik nie może samodzielnie zmienić wysokości stawki, według której oblicza należną zaliczkę na podatek dochodowy. Może to uczynić dopiero wówczas, gdy podatnik złoży wniosek o zastosowanie wyższej stawki.
Z pytania wynika, że dochody podatnika z umów o dzieło mieszczą się w wyższym przedziale skali podatkowej. Dlatego korzystnym rozwiązaniem byłoby zastosowanie przez płatnika wyższej niż 19% stawki do zaliczek odprowadzanych w trakcie roku podatkowego. Aby móc pobierać zaliczki według wyższej stawki, konieczne jest złożenie przez wykonującego dzieło podatnika wniosku o zastosowanie tej wyższej stawki.
Prawidłowość takiego sposobu postępowania potwierdzają również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach (np. postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach z 20 stycznia 2006 r., sygn. PDFN/415-92/05/06).
W związku ze zmianą wysokości stawki na wniosek podatnika wątpliwości płatników budzi moment, od którego ta wyższa stawka powinna być stosowana. W tej kwestii wypowiedział się Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z 20 stycznia 2006 r., sygn. ZD/406-62/PIT/05. Organ podatkowy zwrócił uwagę, że w art. 41a updof ustawodawca nie wskazał momentu, od którego począwszy następują skutki złożenia wniosku przez podatnika, tj. momentu, od którego po stronie płatnika wystąpi obowiązek poboru wyższych zaliczek. Podkreślił przy tym, że niewątpliwie wniosek podatnika jest oświadczeniem woli tegoż podatnika, mającym na celu wywołanie skutku w postaci obliczania i poboru przez płatnika wyższej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przy czym skutek ten nastąpi właśnie dlatego, że składający wniosek podatnik pragnie go osiągnąć. Ostatecznie organ zajął następujące stanowisko:
Skoro ustawodawca nie określa momentu wystąpienia skutków złożenia wniosku (oświadczenia woli), odwołać się należy, w opisanym zakresie, do regulacji ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 61 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Jak z powyższego wynika, wniosek podatnika, o którym mowa w art. 41a ustawy podatkowej, wywołuje skutki od chwili dojścia do płatnika tego wniosku (oświadczenia woli) w taki sposób, że mógł się zapoznać z jego treścią.
Oznacza to, że nie można automatycznie utożsamiać momentu dojścia do płatnika wniosku podatnika w taki sposób, że mógł się zapoznać z jego treścią, z miesiącem, w którym podatnik złożył oświadczenie. Może się bowiem zdarzyć, że oświadczenie to dotrze do płatnika w innym miesiącu niż ten, w którym zostało złożone. Dlatego zawsze należy precyzyjnie ustalić datę zapoznania się przez płatnika z treścią oświadczenia podatnika i dopiero od tej chwili stosować wyższą stawkę przy poborze zaliczek na podatek dochodowy.
Przykład
Pani Anna Malinowska zawarła ze spółką z o.o. umowę o dzieło na wykonanie koncepcji aranżacji wnętrz w jej siedzibie. Spółka z o.o. była zadowolona z rezultatów pracy pani Anny, dlatego jeszcze kilkakrotnie zawierała z nią umowę o dzieło. Wskutek zawarcia ostatniej z nich dochody pani Anny przekroczyły pierwszy próg skali podatkowej. W związku z tym 29 sierpnia 2006 r. pani Anna złożyła wniosek o zastosowanie przez spółkę wyższej stawki przy poborze zaliczki na podatek dochodowy. Oświadczenie to wysłała pocztą, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Z doręczonego jej potwierdzenia wynikało, że oświadczenie zostało doręczone spółce 2 września 2006 r. Dlatego dopiero w tym miesiącu spółka jako płatnik będzie mogła zastosować 30% stawkę przy poborze zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia pani Anny.
• art. 13 pkt 8, art. 41, art. 41a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 107, poz. 723
Anna Welsyng
doradca podatkowy