Spółka ma kłopoty z płynnością finansową. W związku z tym podjęła decyzję o sprzedaży wierzytelności. Pod uwagę brana jest cesja lub faktoring. Kiedy sprzedaż wierzytelności kwalifikujemy jako cesję, a kiedy jako faktoring? Jak przebiega ewidencja tych zdarzeń w księgach?
RADA
W przypadku sprzedaży wierzytelności własnej w formie cesji dochodzi do przeniesienia prawa do wierzytelności na rzecz osoby trzeciej – cesjonariusza. W związku z tą transakcją na kupującego wierzytelność (cesjonariusza) przechodzą wszelkie związane z nią prawa. Faktoring może występować pod trzema postaciami i w zależności od rodzaju spisanej umowy ryzyko związane z nieściągalnością należności ponosi faktorant lub faktor lub obie strony jednocześnie. Spółka sprzedająca wierzytelność powinna jej wartość odnieść na konto „Koszty finansowe” w korespondencji z kontem „Rozrachunki z odbiorcami”. Uzyskaną ze sprzedaży sumę wykazuje się na koncie „Przychody finansowe”.
UZASADNIENIE
Obrót wierzytelnościami staje się koniecznością wówczas, gdy firma popada w tarapaty finansowe. Kłopoty z płynnością biorą się najczęściej stąd, że sprzedający udzielając kredytu kupieckiego swojemu odbiorcy finansuje w pewnym sensie jego działalność. Nawet jeżeli odbiorca terminowo reguluje zobowiązania, to wydłużony termin płatności może zagrażać zachowaniu płynności finansowej, co skutkuje powstaniem zatorów płatniczych. Warto wtedy pomyśleć o sprzedaży wierzytelności.
UWAGA!
Przedmiotem obrotu mogą być wierzytelności nieprzedawnione.
Cesja
Cesja wierzytelności (przelew) polega na przeniesieniu prawa do wierzytelności na rzecz osoby trzeciej. Spółka sprzedająca wierzytelność określana jest jako cedent, a kupujący to cesjonariusz.
Dokonanie cesji może się odbyć bez zgody dłużnika. Kupujący wraz z wierzytelnością nabywa wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.
Przeniesienie wierzytelności może nastąpić na podstawie:
• umowy sprzedaży,
• zamiany,
• darowizny lub
• innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności.
Sprzedaż wierzytelności jest rodzajem finansowania działalności przedsiębiorstwa, w związku z tym kwota uzyskana z ich sprzedaży w księgach rachunkowych ewidencjonowana jest na koncie „Przychody finansowe”, natomiast wartość zbywanej wierzytelności oraz poniesione koszty związane z jej sprzedażą stanowią koszty finansowe. Jeżeli zbywana należność objęta była odpisem aktualizującym, to w momencie sprzedaży odpis należy wyksięgować przenosząc jego wartość na konto „Pozostałe przychody operacyjne”.
Przykład 1
Spółka posiada należność w kwocie 25 000 zł, na którą utworzono odpis aktualizujący w pełnej wysokości. Po pewnym czasie podjęto decyzję o sprzedaży tej wierzytelności. W przykładzie dla uproszczenia pominięto kwestię VAT.
Ewidencja księgowa
1. Utworzenie odpisu aktualizującego:
Wn „Pozostałe koszty operacyjne” 25 000
Ma „Odpisy aktualizujące” 25 000
2. Wystawiono fakturę za sprzedaną wierzytelność o wartości 23 000 zł:
Wn „Pozostałe rozrachunki” 23 000
Ma „Przychody finansowe” 23 000
3. Wyksięgowanie sprzedanej wierzytelności:
Wn „Koszty finansowe” 25 000
Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 25 000
4. Rozwiązanie odpisu aktualizującego:
Wn „Odpisy aktualizujące” 25 000
Ma „Pozostałe przychody operacyjne” 25 000
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
UWAGA!
Przychód finansowy uzyskany ze sprzedaży własnej wierzytelności nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym wówczas, gdy sprzedawana wierzytelność wykazana była w poprzednich okresach jako przychód podatkowy związany np. ze sprzedażą towarów lub usług.
Faktoring
Faktoring jest umową zawieraną pomiędzy dostawcą (faktorantem) a faktorem – kupującym należność. Faktorant, w zamian za przejęcie wierzytelności przez faktora, ponosi opłaty w postaci prowizji, dyskonta i dodatkowe określone w umowie.
Wyróżniamy 3 rodzaje faktoringu:
1. Faktoring właściwy określany również jako faktoring pełny charakteryzuje się tym, że faktor przejmuje ryzyko niewypłacalności dłużnika.
2. Faktoring niewłaściwy (niepełny) – ryzyko niewypłacalności dłużnika pozostaje u faktoranta. W takiej sytuacji, jeśli dłużnik staje się niewypłacalny, faktor dochodzi zwrotu należności od faktoranta.
3. Faktoring mieszany polegający na tym, że ryzyko nieściągalności wierzytelności ponoszą faktorant i faktor. Ryzyko faktoranta polega na utracie wierzytelności, a faktora na utracie prowizji i dyskonta od niespłaconej kwoty.
W Polsce najbardziej popularną formą jest faktoring niewłaściwy (niepełny).
Przykład 2
Spółka zawarła umowę faktoringu niewłaściwego. Przedmiotem umowy jest wierzytelność o wartości 35 000 zł. Termin płatności faktury wynosi 45 dni. Z umowy faktoringowej wynika, że ryzyko związane z nieściągalnością wierzytelności ponosi faktorant i wykazuje wierzytelność w swoich księgach. Prowizja pobierana przez faktora wynosi 200 zł, dyskonto –1000 zł. Faktor dokonuje przelewu na konto faktoranta 90% wartości wierzytelności po potrąceniu prowizji i dyskonta. W przykładzie dla uproszczenia pominięto ewidencję VAT.
Operacje gospodarcze
1. Sprzedaż towarów kontrahentowi o wartości 35 000 zł:
Wn „Rozrachunki z odbiorcami” 35 000
Ma „Przychody ze sprzedaży” 35 000
2. Podpisanie umowy faktoringowej – wierzytelność figuruje nadal w księgach faktoranta:
Wn „Pozostałe rozrachunki” 35 000
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 35 000
3. Wpływ na rachunek bankowy kwoty od faktora w wysokości 90% faktury brutto po potrąceniu prowizji i dyskonta:
wartość prowizji – 200 zł,
wartość dyskonta – 1000 zł,
35 000 zł × 90% – 1200 zł = 30 300 zł
Wn „Rachunek bieżący” 30 300
Ma „Kredyty i pożyczki” 30 300
– w analityce „Pożyczka faktoringowa”
4. Ewidencja prowizji:
Wn „Koszty finansowe” 200
Ma „Kredyty i pożyczki” 200
– w analityce „Pożyczka faktoringowa”
5. Ewidencja dyskonta:
Wn „Koszty finansowe” 1 000
Ma „Kredyty i pożyczki” 1 000
– w analityce „Pożyczka faktoringowa”
6. Zapłata przez dłużnika (nabywcę towarów) całej należności w terminie – rozliczenie pożyczki faktoringowej:
Wn „Kredyty i pożyczki” 31 500
– w analityce „Pożyczka faktoringowa” Ma „Pozostałe rozrachunki” 31 500
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
7. Przelew dokonany przez faktora pozostałych 10% wartości wierzytelności:
Wn „Rachunek bieżący” 3 500
Ma „Pozostałe rozrachunki” 3 500
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Umowa między faktorantem a faktorem może również przewidywać przeniesienie wierzytelności do ewidencji faktora. W takiej sytuacji należy usunąć wierzytelność z ksiąg faktoranta.
UWAGA!
Usunięcie wierzytelności z ksiąg faktoranta przewiduje MSR nr 39.
Zgodnie z przepisami MSR nr 39, przenosząc składnik aktywów finansowych, jednostka ocenia, w jakim stopniu zachowuje ryzyko i korzyści związane z posiadaniem składnika aktywów oraz ustala, czy zachowała kontrolę nad składnikiem aktywów. Jeżeli spółka zatrzymała kontrolę nad należnością, to wykazuje ją w swoich księgach, jeśli nie – następuje wyłączenie z ksiąg.
Przykład 3
Spółka zawarła umowę faktoringu niewłaściwego. Przedmiotem umowy jest wierzytelność o wartości 50 000 zł. Termin płatności faktury wynosi 45 dni. Z umowy faktoringowej wynika, że ryzyko związane z nieściągalnością wierzytelności ponosi faktorant, ale wierzytelność w swoich księgach wykazuje faktor, ponieważ uznano, że faktorant (sprzedający wierzytelność) nie zachowuje pełnej kontroli nad wierzytelnością. Jeżeli dłużnik nie ureguluje należności w terminie, faktor zwraca sprzedającemu wierzytelność fakturę i odzyskuje środki przelane na konto faktoranta. Prowizja pobierana przez faktora wynosi 500 zł, dyskonto – 2000 zł. Faktor przelewa na konto faktoranta 90% wartości wierzytelności po potrąceniu prowizji i dyskonta. W przykładzie dla uproszczenia pominięto ewidencję VAT.
Operacje gospodarcze
1. Sprzedaż towarów kontrahentowi wynosi 50 000 zł:
Wn „Rozrachunki z odbiorcami” 50 000
Ma „Przychody ze sprzedaży” 50 000
2. Podpisanie umowy faktoringowej – wierzytelność przeniesiona jest do ksiąg faktora:
Wn „Pozostałe rozrachunki” 50 000
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 50 000
3. Wpływ na rachunek bankowy kwoty od faktora w wysokości 90% faktury brutto po potrąceniu prowizji i dyskonta:
wartość prowizji – 500 zł,
wartość dyskonta – 2000 zł,
(50 000 zł × 90%) – 2500 zł = 42 500 zł
Wn „Rachunek bieżący” 42 500
Ma „Pozostałe rozrachunki” 42 500
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
4. Ewidencja prowizji:
Wn „Koszty finansowe” 500
Ma „Pozostałe rozrachunki” 500
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
5. Ewidencja dyskonta:
Wn „Koszty finansowe” 2 000
Ma „Pozostałe rozrachunki” 2 000
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
6. Przelew dokonany przez faktora pozostałych 10% wartości wierzytelności – po otrzymaniu zapłaty od dłużnika:
Wn „Rachunek bieżący” 5 000
Ma „Pozostałe rozrachunki” 5 000
– w analityce „Rozrachunki z faktorem X”
7. Ewidencja pozabilansowa – gwarancja udzielona faktorowi z tytułu przejęcia ryzyka wypłacalności dłużnika:
Ma „Zobowiązania warunkowe” 45 000
8. W momencie uregulowania należności przez dłużnika następuje wyksięgowanie gwarancji z ewidencji pozabilansowej:
Wn „Zobowiązania warunkowe” 45 000
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Gdyby dłużnik nie uregulował swojego zobowiązania wobec faktora, to faktorant jest zobowiązany do zwrotu kwoty zaliczkowanej przez faktora.
Informacja o tym, czy wierzytelność pozostaje w księgach faktoranta, czy przeniesiona jest do ewidencji faktora powinna wynikać z umowy zawartej między stronami. W umowie również powinien być określony rodzaj faktoringu.
Sposobów na ewidencję faktoringu jest wiele, wszystko zależy od zapisów zawartych w umowie.
• art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 157, poz. 1119
• art. 509–518 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny – Dz.U. Nr 16, poz. 93; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 133, poz. 935
• Międzynarodowe Standardy Rachunkowości nr 39 – „Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena”
• K. Kreczmańska-Gigol, Faktoring w świetle prawa cywilnego, podatkowego i bilansowego, Difin, Warszawa 2006
Wioletta Chaczykowska
księgowa, licencja MF