Mój zakład chce zorganizować wycieczkę autokarową z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla pracowników i członków ich rodzin oraz wykupić na czas wycieczki ubezpieczenie dla jej uczestników. Czy z tego tytułu powinniśmy uiścić podatek? Jeżeli tak, to jak należy ten podatek odprowadzić?
Wydatki na dofinansowanie imprez turystycznych, sportowych i kulturalnych organizowanych przez zakład pracy, jeżeli nie są imiennie adresowane do podatnika, nie stanowią przychodu w rozumieniu art. 10 updof. W związku z tym w takim przypadku nie zachodzi potrzeba dzielenia kwoty wydatkowanej na liczbę uczestników i doliczenia do wynagrodzenia pracownika. Takie stanowisko wyraziło Ministerstwo Finansów w piśmie z 30 sierpnia 1995 r. (znak PO 5/1-3157/0650/95). W przypadku gdy koszt wycieczki dla pracowników (sfinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jako dopłata do wypoczynku pracowników i ich rodzin) został ustalony w sposób ryczałtowy, może powodować w jednej sytuacji powstanie przychodu u pracownika, a w innej nie. Wszystko zależy od okoliczności spełnienia tego świadczenia.
Otóż pracownicy nie zostaną obciążeni podatkiem dochodowym, jeżeli nie będzie możliwości wykazania, jakiej wartości świadczenie otrzymał poszczególny pracownik.
Inaczej w przypadku świadczeń poniesionych na rzecz pracowników, których wartość można przyporządkować konkretnemu pracownikowi – będą one stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu. W związku z tym każdy rodzaj świadczenia należy rozpatrywać indywidualnie.
Jak stanowi art. 12 ust. 1 updof, przychodami ze stosunku pracy są nie tylko wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, ale także wartość pieniężna przekazanych pracownikowi przez pracodawcę świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty. Ponadto opodatkowaniu podlegają świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Co do zasady, do przychodów pracownika należałoby zaliczać wartość wszystkich świadczeń otrzymanych od pracodawcy. Jednak nie zawsze jest możliwe określenie wysokości takich świadczeń przypadających na poszczególnych pracowników.
Dzieje się tak, ponieważ w pojęciu zdefiniowanego przychodu nie mieszczą się świadczenia, które z powodu sposobu ich dostarczenia kierowane są do całej grupy osób, np. do wszystkich pracowników – w momencie kiedy jednocześnie nie jest możliwe przyporządkowanie wartości przychodu przypadającego na każdą osobę w stosunku do otrzymanych świadczeń.
Wobec powyższego nie jest przychodem takie świadczenie, które nie może być przypisane danemu pracownikowi i w związku z tym pracodawca finansujący świadczenia pracownikom powinien każdorazowo indywidualnie oceniać, czy przyporządkowanie ich konkretnemu pracownikowi jest możliwe, czy też nie.
W świetle obowiązujących przepisów, przesłanką rozstrzygającą jest tu sposób, w jaki podmiot zapewniający i finansujący świadczenie (zakład pracy), adresowane do pewnej grupy osób, rozliczy się z podmiotem faktycznie organizującym świadczenie (np. z jednostką wynajmującą autokar).
W sytuacji gdy podmiot organizujący świadczenie wystawi zakładowi pracy rachunek, w którym koszt imprezy rozpisany zostanie na poszczególne osoby, u każdej z nich powstanie wówczas przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Taki przychód natomiast nie powstanie w razie, gdy zostanie wystawiony rachunek określający łączną odpłatność na rzecz ogółu osób korzystających ze świadczenia.
Zatem w każdej sytuacji, gdy nie będzie możliwe zindywidualizowanie świadczenia na poszczególnych uczestników imprezy, świadczenie to nie będzie stanowiło dla nich przychodu.
Takiego wyjaśnienia udzielił naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie w piśmie z 31 marca 2004 r. (znak PUS. I/423/36/2004).
Joanna Nowicka
PODSTAWA PRAWNA
• Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176; ost.zm. Dz.U. z 2004 r. Nr 210, poz. 2135)