Urząd skarbowy uznał, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 199 999,98 zł, stanowiącą odpisy amortyzacyjne za okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2005 r., naliczone od wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych znaku towarowego „B”. Prawo spółki do amortyzowania znaku towarowego „B” za wskazany okres zostało zakwestionowane, ponieważ spółka prawo ochronne na ww. znak towarowy uzyskała dopiero 23 czerwca 2005 r. Natomiast odpisy amortyzacyjne spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodów od 1 stycznia 2005 r. Spór sprowadzał się zatem do tego, czy skarżąca spółka miała prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych i uznawać je za koszt uzyskania przychodu od znaku towarowego „B” w okresie, w którym znak ten został zgłoszony do zarejestrowania w Urzędzie Patentowym, ale decyzja o udzieleniu prawa ochronnego nie została jeszcze wydana.
Sprawa trafiła do WSA. Sąd stwierdził, że decyzja o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy ma bezspornie charakter aktu konstytutywnego. Dopiero w postępowaniu przed Urzędem Patentowym można rozstrzygnąć o tym, że dane oznaczenie towaru może być znakiem towarowym korzystającym z ochrony. Zdaniem sądu ustawodawca nie przewidział w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawa amortyzowania zgłoszonego do rejestracji znaku towarowego. Nie przewidział również amortyzacji oznaczenia towaru wykorzystywanego przez przedsiębiorcę, ale niekorzystającego w obrocie prawnym z bezwzględnego prawa ochronnego.
NSA, rozpatrując skargę kasacyjną, potwierdził pogląd WSA. Zdaniem NSA znak towarowy istnieje niezależnie od stopnia jego ochrony i ma określoną wartość ekonomiczną. Nie można jednak stawiać znaku równości między tak rozumianym znakiem towarowym a prawem do znaku towarowego (prawem ochronnym na znak towarowy), jako szczególnym prawem podmiotowym, z nabyciem którego wiązać się mogą określone skutki podatkowe. Czym innym jest żądanie zaprzestania używania przez inne podmioty znaku, co do którego określony podmiot wszczął procedurę zmierzającą do uzyskania na ten znak prawa ochronnego, a czym innym domaganie się prawa do amortyzowania prawa, które wobec niewydania stosownej decyzji przez uprawniony organ jeszcze prawem do znaku towarowego nie jest. NSA stwierdził, że dokonana przez WSA w Rzeszowie wykładnia prawa materialnego jest prawidłowa. Jej istotą jest wykluczenie możliwości dokonywania amortyzacji wartości nabytego znaku towarowego przed uzyskaniem prawa ochronnego do tego znaku.
oprac. Wiesława Moczydłowska
ekspert w zakresie podatków i rachunkowości