rada
Czytelnik może zdecydować się zarówno na pierwszy, jak i drugi z zaproponowanych w pytaniu sposobów amortyzacji. Wybierając jeden z nich, zdecyduje, czy zamortyzować większą, czy też mniejszą część wartości początkowej środka trwałego. Szczegóły w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Sezonowość prowadzonej działalności gospodarczej wiąże się z przypadającym na ten sezon wykorzystywaniem środków trwałych przez osobę wykonującą tę działalność. Poza sezonem składniki majątku nie są wykorzystywane do prowadzonej działalności, nie są jednak zbędne lub nieprzydatne. Tylko ze względu np. na czynniki zewnętrzne (pogoda, technologia produkcji) mogą być wykorzystywane w określonych miesiącach roku. W tym kontekście nie można więc mówić o definitywnym zaprzestaniu wykorzystywania środków trwałych służących do sezonowej działalności. W związku z tym została wprowadzona zasada, zgodnie z którą środki trwałe używane sezonowo podlegają amortyzacji w miesiącach przypadających na sezon, w którym są wykorzystywane. Możliwe jest ustalenie wysokości odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach w wyższej lub niższej wysokości.
Jeżeli Czytelnik chciałby zmaksymalizować wysokość kosztów podatkowych, to powinien ustalić wysokość miesięcznego odpisu amortyzacyjnego w kwocie wynikającej z podzielenia kwoty rocznych odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy sezonu, w którym składniki majątku są gospodarczo wykorzystywane. W tym przypadku Czytelnik w każdym roku dokonywałby odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości. Jeżeli natomiast Czytelnik osiąga stosunkowo niewielkie przychody i w związku z tym osiąga stratę, a dodatkowo istnieje ryzyko, że nie rozliczy jej podatkowo, to optymalnym sposobem dokonywania odpisów amortyzacyjnych byłoby ustalenie wysokości miesięcznego odpisu w kwocie odpowiadającej 1/12 kwoty rocznych odpisów amortyzacyjnych. W takiej sytuacji Czytelnik mógłby obniżyć koszty podatkowe, ale równocześnie zostałby wydłużony okres amortyzacji, przez co nie traci możliwości odliczenia przez odpisy amortyzacyjne pełnej wartości początkowej składników majątku używanych sezonowo. Jednocześnie podatnik mógłby rozliczyć całą stratę podatkową lub przynajmniej jej większą część w porównaniu do zastosowania metody pierwszej.
PRZYKŁAD
Środek trwały wykorzystywany jest w produkcji sezonowej przez cztery miesiące w roku. Roczna kwota amortyzacji tego środka trwałego wynosi 1200 zł. Miesięczny odpis amortyzacyjny można ustalić w dwojaki sposób.
I sposób
Roczną kwotę odpisów wynoszącą 1200 zł należy podzielić przez liczbę miesięcy w sezonie - w tym przypadku przez cztery - i uzyskaną kwotę wynoszącą 300 zł zaliczyć do odpisów amortyzacyjnych naliczanych w poszczególnych miesiącach sezonu. Skoro więc sezon wynosi cztery miesiące, to suma odpisów dokonanych w roku wyniesie 1200 zł (4 × 300 zł).
II sposób
Roczną kwotę amortyzacji należy podzielić przez 12 miesięcy, wówczas będziemy zaliczać do kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne za poszczególne miesiące w roku, w których wykorzystywany jest środek trwały do działalności sezonowej. Oznacza to, że suma odpisów amortyzacyjnych w roku wyniesie 400 zł (4 ×100 zł).
Jak widać, im krótszy jest sezon, tym większa jest dysproporcja pomiędzy sumą odpisów amortyzacyjnych dokonanych na podstawie przedstawionych metod.
Podstawa prawna
l art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176; ost.zm. Dz.U. z 2007 r. Nr 35, poz. 219
Krzysztof Wojciechowski
doradca podatkowy
Spółki Doradztwa Podatkowego
„Manugiewicz, Trzaska i Wspólnicy” Sp. z o.o.