Pojęcie kosztów podatkowych jest specyficznie zdefiniowane i w niektórych sytuacjach różni się od jego finansowego czy potocznego rozumienia. Szczególnie wiele wątpliwości może budzić kwestia możliwości zaliczenia do kosztów określonych zdarzeń. Spowodowane jest to ogólnym charakterem definicji kosztów, stosowanej również w przypadku kosztów występujących w gabinetach lekarskich. Mogą się wśród nich pojawić wydatki, które nie zawsze mogą zostać odjęte od osiąganych przychodów.
Przy klasyfikacji kosztów trzeba wziąć pod uwagę dwa podstawowe warunki: podatkową definicję kosztów oraz katalog wydatków niezaliczanych do kosztów podatkowych.
Wydatki spoza definicji kosztów
Przepisy określają koszty uzyskania przychodów jako wszelkie kosgazty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą). Szczegółowo to zagadnienie zostało omówione w poprzednim numerze „Lekarza Kontraktowego” Nr 4 (4) z kwietnia 2011 r.
Jeżeli podatnik nie wykaże związku danego wydatku z osiąganym przychodem lub funkcjonowaniem źródła przychodu, nie będzie mógł go zaliczyć do kosztów podatkowych. Można więc wyliczyć przykładową grupę zdarzeń, które nie spełniając podstawowej definicji dotyczącej kosztów, nie mogą być odejmowane od przychodów.
Rzeczy osobiste
Należą do nich na przykład wydatki na rzeczy osobiste. Organy podatkowe nie zgadzają się na zaklasyfikowanie do kosztów podatkowych zakupu rzeczy związanych z realizacją prywatnych potrzeb. Nie wolno więc ująć w kosztach wartości ubrań noszonych nie tylko w pracy. Są one bowiem wykorzystywane także w celach osobistych.
Reguła ta nie dotyczy jednak klasycznego ubrania ochronnego noszonego przez lekarzy. Organy podatkowe są w tym względzie bardziej liberalne. Generalnie jednak koszt garderoby noszonej pod fartuchem lekarskim nie znajdzie uznania organów skarbowych w razie jego wliczenia w koszty podatkowe.
Wyposażenie domu
Z podobnym podejściem mamy do czynienia w zakresie innych rzeczy, które mogą być wykorzystywane także w celach prywatnych, np. naczyń czy elementów wyposażenia domu, jeżeli w nim została zarejestrowana działalność gospodarcza.
Warto jednak pamiętać, że w pewnych sytuacjach wykorzystywane na potrzeby działalności wyposażenie domu może zostać zaklasyfikowane do kosztów podatkowych. Przykładem jest utrzymanie domowego telefonu. Istnieje możliwość ujęcia w kosztach wydatków związanych ze służbowymi rozmowami, ale już opłata abonamentu nie zawsze jest przez służby skarbowe akceptowana. Stwierdzają one, że jest to warunek korzystania z telefonu w ogóle, a zatem także w celach prywatnych, a nie tylko służbowych.
Więcej na ten temat znajdziesz w czasopiśmie "Lekarz kontraktowy" nr 6/2011
dr Radosław Witczak
Instytut Finansów, Bankowości i Ubezpieczeń Uniwersytetu Łódzkiego; Zakład Finansowania Ochrony Zdrowia Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
PODSTAWA PRAWNA:
• ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z 26 lipca 1991 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350).