Jak prawidłowo przejść z ryczałtu na zasady ogólne przy opodatkowaniu przychodów z najmu
Jak ujmować w księgach archunkowych przyjęte z góry opłaty za czynsz
Kwalifikowanie w koszty, a następnie podatkowe rozliczanie wydatków na zakup mebli oraz wszelkiego wyposażenia wynajmowanych mieszkań czy lokali użytkowych jest źródłem bardzo wielu błędów popełnianych przez podatników płacących podatek dochodowy od najmu według skali tabeli podatkowej.
Wyposażenie lub środek trwały
Najwięcej problemów sprawia podatnikom kwestia wyposażenia. Wynika to przede wszystkim z nierównoznacznej definicji tego pojęcia w języku potocznym i na gruncie podatkowym. W tym drugim znaczeniu wyposażenie jest zwierciadlanym odbiciem środka trwałego, a więc jest to taki składnik majątku wykorzystywany dla celów osiągania przychodów z danego źródła, który będzie użytkowany podatkowo krócej niż 12 miesięcy.
Oznacza to, że wyposażeniem mogą być nie tylko dywany czy inne drobne akcesoria domowe, ale i solidne meble, ale tylko pod warunkiem, że dla celów najmu użytkowane one będą nie dłużej niż przez rok. I odwrotnie - wszystko to, co w języku potocznym uznajemy za wyposażenie, np. dywany, na gruncie podatkowym nie będzie wyposażeniem, lecz środkiem trwałym, o ile tylko dla działalności dochodowej (najem, działalność gospodarcza itp.) korzystać z nich będziemy dłużej niż rok.
Amortyzacja w koszty przez 5 lat
Jakie to ma praktyczne znaczenie dla podatnika rozliczającego przychody z najmu? Przede wszystkim takie, że kupując daną rzecz musi z góry zdecydować, czy dla celów osiągania przychodów z najmu będzie z niej korzystał przez 12 miesięcy lub dłużej.
Jeśli zdecyduje się na korzystanie z kupowanych przedmiotów (mebli, dywanów, sprzętu RTV i agd itp.) dłużej niż przez rok, to dla sposobu rozliczeń w koszty istotna będzie cena zakupu. Jeśli będzie ona wyższa niż 3,5 tys. zł (netto, gdy podatnik jest płatnikiem VAT lub brutto, gdy korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług), wydatek będzie można wliczyć w koszty wyłącznie za pośrednictwem amortyzacji. W tym celu trzeba będzie założyć ewidencję środków trwałych. Po zakupie określonych rzeczy trzeba do ewidencji wpisać wartość początkową (zazwyczaj będzie to cena zakupu) oraz określić roczną stawkę amortyzacji. Na podstawie załącznika do ustawy o PIT, jako ruchomości i wyposażenie, rzeczy takie objęte są 20 proc. stawką amortyzacji, co oznacza, że zakupy będą wliczane w koszty przez pięć lat.
Gdy wartość początkowa zakupu jest niższa niż 3,5 tys. zł, podatnik może zakup zamortyzować jednorazowo, czyli od razu w całości wliczyć w koszty. W takim przypadku, gdy jest to środek trwały, a więc wykorzystywany będzie dla osiągania przychodów z najmu dłużej niż 12 miesięcy, warto go także wpisać do ewidencji środków trwałych, wykazując w niej w kolumnie przeznaczonej na dokumentowanie jednorazowej amortyzacji.
Ewidencja wyposażenia
Jeśli jednak zakupione rzeczy będą użytkowane dla potrzeb osiągania przychodów z najmu krócej niż 12 miesięcy, klasyfikujemy je jako wyposażenie. Oznacza to, że powinniśmy je zaewidencjonować w założonej na tę okoliczność ewidencji wyposażenia. Zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązkowo do tej ewidencji powinniśmy wpisywać rzeczy o wartości początkowej przekraczającej 1,5 tys. zł.
Ważne!
Najwięcej problemów sprawia podatnikom rozliczenie wyposażenia wynajmowanego mieszkania
Musimy jednak pamiętać o tym, że jeśli rzecz sklasyfikowaną jako wyposażenie użytkować będziemy dłużej niż 12 miesięcy, to wywoła to sankcje podatkowe. Zgodnie z przepisem art. 22e ustawy o PIT, w takiej sytuacji podatnicy są obowiązani w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął, zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia, zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych oraz stosować te stawki amortyzacji w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Ponadto podatnik musi wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu rocznym. Odsetki obliczone od powyższej różnicy wynoszą 0,1 proc. za każdy dzień.
MARIANNA OLSZEWSKA
gp@infor.pl