Spółka po porozumieniu z wieloma kontrahentami postanowiła rozpocząć wystawianie e-faktur w celu ułatwienia i obniżenia kosztów. Okazało się, że spółka natrafiła na pewne trudności interpretacyjne dotyczące takiego sposobu fakturowania, określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów z 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur. Wymagany przez rozporządzenie system bezpiecznej wymiany informacji EDI nie pozwala np. na wystawianie elektronicznych faktur korygujących.
Spółka zwróciła się o interpretację w tej sprawie. Jej zdaniem wymóg stosowania systemu EDI nie uniemożliwia przesyłania faktur dokumentujących sprzedaż drogą elektroniczną. W związku z tym faktury sprzedaży spółka chciałaby wystawiać w formie elektronicznej, a ich ewentualne korekty byłyby wystawiane w formie papierowej.
Spółka podkreśliła, że rozporządzenie formułuje zasadę, w myśl której faktury korygujące oraz duplikaty do faktur wystawianych i przesyłanych w formie elektronicznej przekazuje się w tej samej formie. Wskazała jednak na wyjątek od tej zasady, określony w § 5 ust. 2 rozporządzenia. W myśl tego przepisu, jeżeli przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwiają wystawienie i przesłanie faktury korygującej lub duplikatu w formie elektronicznej, to podatnik wystawia ten dokument w formie papierowej. Trzeba jedynie zamieścić na nim adnotację, że dotyczy e-faktury.
Minister Finansów nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Stwierdził, że tylko w razie przejściowych trudności można wystawiać zwykłe korekty do elektronicznych dowodów sprzedaży. Jeśli natomiast system wymiany informacji w ogóle nie pozwala na korygowanie faktur przez Internet, to firma nie może go stosować.
Sprawa trafiła do sądu. Spółka powołała się dodatkowo na art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym obrót zmniejsza się m.in. o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów i o wartość zwróconych towarów. Wskazała ponadto, że również z prawa wspólnotowego wynika, iż niemożliwe jest ograniczenie korygowania faktur elektronicznych w sposób dokonany przez Ministra Finansów.
Sąd uchylił indywidualną interpretację Ministra Finansów i stwierdził, że nie może być ona wykonana w całości. Sąd wskazał na niezgodność interpretacji z art. 218 i 219 dyrektywy w sprawie VAT. W myśl tych przepisów państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w dyrektywie. Ponadto, zgodnie z dyrektywą, każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny, uznaje się za fakturę.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 stycznia 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1870/08).
oprac. Wiesława Moczydłowska
ekspert w zakresie podatków i rachunkowości