Trybunał orzekł, że § 17 ust. 2 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz.U. Nr 105, poz. 881 ze zm.) jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP w związku z art. 23 ust. 5 i art. 5 ust. 4 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (j.t. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.).
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że przepis rozporządzenia z 2 czerwca 2005 r. jest niezgodny z Konstytucją, ponieważ nie spełnia warunków co do zakresu spraw, jakie wolno uregulować w rozporządzeniu.
Trybunał podkreślił, że kwestionowany przepis rozporządzenia zmienia na niekorzyść sytuację prawną osoby ubiegającej się o zasiłek rodzinny w stosunku do uregulowania przyjętego w art. 5 ust. 4 ustawy z 28 listopada 2003 r. Przepis ustawy stanowi, że w przypadku utraty dochodu prawo do zasiłku rodzinnego ustala się na podstawie dochodu rodziny lub dochodu osoby uczącej się, pomniejszonego o utracony dochód. Ustawodawca uzależnił prawo do pomniejszenia dochodu rodziny od samego faktu utraty dochodu przez kogoś z jej członków, niezależnie od tego, kiedy ta utrata nastąpiła i w jakim terminie nastąpiło uzyskanie innego dochodu.
Tymczasem kwestionowany przepis rozporządzenia wprowadził zasadę, że nie pomniejsza się dochodu rodziny o dochód utracony, jeżeli w tym samym roku kalendarzowym osoba uzyskała inny dochód i nie utraciła go przed zgłoszeniem wniosku o zasiłek. Przepisy ustawy nie przewidują takiego warunku i nie zawierają delegacji do wprowadzenia takiego warunku mocą przepisów rozporządzenia. Dlatego Trybunał orzekł o niezgodności przepisu rozporządzenia z Konstytucją.
oprac. Wiesława Moczydłowska
ekspert w zakresie podatków i rachunkowości