Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnione z CIT są dochody podatników (z zastrzeżeniem ust. 1c), których celem statutowym jest m.in. działalność związana z ochroną zdrowia. Zwolnienie to jednak generalnie nie ma zastosowania do spółek, co wynika z regulacji zawartych w art. 17 ust. 1c ustawy o CIT. Według jednak art. 1 tej ustawy, podatnikami CIT są nie tylko posiadające osobowość prawną spółki, ale również jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej.
Taką właśnie jednostką może być m.in. niepubliczny zakład opieki zdrowotnej – wyjaśnił „Gazecie Prawnej” Mirosław Siwiński, doradca podatkowy, współpracownik Instytutu Studiów Podatkowych Modzelewski i Wspólnicy.
Jednocześnie przypomniał, że zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, taki zakład to wyodrębniony organizacyjnie zespół osób i środków majątkowych utworzony i utrzymywany w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia. W regulacji tej wyraźnie wskazano na ich wyodrębnienie podmiotowe. Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, zakładem opieki zdrowotnej może być np. szpital, przychodnia, poradnia czy inny zakład spełniający warunki określone w ustawie.
Z przepisów wynika więc, że jeżeli niepubliczny zakład opieki zdrowotnej funkcjonuje jako osoba prawna, która go założyła, to wówczas (w związku z regulacją art. 17 ust. 1c ustawy o CIT) nie przysługuje mu zwolnienie z podatku. Jeżeli jednak osoba prawna utworzy niepubliczny zakład opieki zdrowotnej i wyodrębni go ze swojej struktury organizacyjnej, to wtedy będzie mu przysługiwać zwolnienie na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
Innymi słowy, osoba prawna, która we własnym zakresie świadczy usługi ochrony zdrowia, nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z CIT. Gdy jednak ta osoba prawna utworzy jednostkę organizacyjną, której powierzy pełnienie funkcji niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej, to jednostka taka, będąca odrębnym podatnikiem, skorzysta z prawa do zwolnienia.
– Problemem jest jednak określenie kryteriów wyodrębnienia jednostek organizacyjnych od ich podmiotów założycielskich. Konkretnie chodzi o określenie, jakie jednostki należy uznać za „wewnętrzne” danej osoby prawnej, a jakie za wyodrębnione jednostki nieposiadające osobowości prawnej. Kryteriów tych nie ustalono ani w ustawie o CIT, ani w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej. Ta ostatnia jednak zawiera obszerne przepisy regulujące zasady funkcjonowania publicznych zakładów opieki zdrowotnej (art. 35b-62d).
Tymi unormowaniami jednak można się kierować posiłkowo, uwzględniając oczywiście specyfikę funkcjonowania zakładów niepublicznych – podkreśla Mirosław Siwiński. Jego zdaniem o wyodrębnieniu jednostki organizacyjnej jako odrębnego podatnika CIT mogą również świadczyć inne fakty, np. posiadanie odrębnych organów zarządzających od osoby prawnej – założyciela, podleganie odrębnej ewidencji (rejestr zakładów opieki zdrowotnej, przy jednoczesnym braku możliwości wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego tego typu jednostki z uwagi na brak przesłanek do uznania za oddział osoby prawnej) czy posiadanie odrębnego numeru statystycznego REGON.
– Ze zwolnienia z CIT będzie więc mógł skorzystać spełniający określone warunki niepubliczny zakład opieki zdrowotnej będący jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, wyodrębnioną z osoby prawnej, która ją utworzyła. Pogląd ten potwierdzają oficjalne interpretacje ministra finansów z 2 sierpnia 1995 r. oraz z 13 września 2001 r. Wprawdzie nie dotyczą one niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej, ale mówi się w nich o innych jednostkach prowadzących działalność uprawniającą do stosowania zwolnienia przedmiotowego z CIT – podsumował M. Siwiński z Instytutu Studiów Podatkowych Modzelewski i Wspólnicy.