Podatnik złożył wniosek o restrukturyzację zaległości podatkowych. Naczelnik urzędu skarbowego umorzył postępowanie restrukturyzacyjne, uznając je za bezprzedmiotowe. Zdaniem organu zgłoszone do restrukturyzacji zaległości podatkowe zostały uregulowane przed złożeniem wniosku, w związku z czym wygasły. Ponadto analiza sytuacji ekonomicznej podatnika nie wykazała, aby groziła mu utrata zdolności konkurowania na rynku. Podatnik odnotowywał stały wzrost przychodów.
Podatnik zarówno w odwołaniu, jak i skardze wyrażał pogląd, iż ustawodawca wskazał, że ustawy tej nie stosuje się do przedsiębiorców znajdujących się w likwidacji lub upadłości. Można więc ją stosować do pozostałych. W opinii podatnika, organy podatkowe wymyśliły nową kategorię, w stosunku do której nie stosuje się ustawy. W konsekwencji pozbawiono go możliwości skorzystania z ustawowo przysługującego mu uprawnienia.
Sąd zauważył, że ustawodawca określił warunki i zasady restrukturyzacji należności publicznoprawnych. Objęci są nią przedsiębiorcy, w szczególności ci, którzy tracą zdolność konkurowania. Przy określaniu zakresu podmiotowego ustawy, a więc przedsiębiorców, którzy mogą być objęci restrukturyzacją, bardzo istotne są kryteria. Gdyby bowiem przyjąć stanowisko skarżącego, iż z restrukturyzacji mogą korzystać wszyscy przedsiębiorcy, o ile nie są w likwidacji lub upadłości, to znaczna część unormowania utraciłaby swój normatywny charakter. Słusznie więc organy podatkowe podkreśliły, iż z przepisu tego wyraźnie wynika cel restrukturyzacji należności publicznoprawnych. Jest nim poprawa sytuacji finansowej firm. Przepisy odnoszą się więc do takich przedsiębiorców, których sytuacja finansowa nie jest najlepsza, czego wyrazem w szczególności może być kryterium zdolności do konkurowania wyrażające się np. spadkiem obrotów czy wzrostem zapasów. Stanowisko to potwierdza ustawodawca również w dalszych regulacjach ustawy. Zastosowanie restrukturyzacji wobec przedsiębiorcy, u którego nie zachodzi ryzyko pogorszenia konkurencyjności, byłoby więc bezprzedmiotowe. W tym przypadku restrukturyzacja mogłaby nawet prowadzić do pogorszenia konkurencyjności innych firm, które regulują swoje należności publicznoprawne. Nie służyłoby również zachowaniu równych warunków konkurencji na rynku. Przyjęcie więc stanowiska prezentowanego przez skarżącego prowadziłoby do naruszenia zasady równego traktowania podmiotów gospodarczych. W konsekwencji skarga została oddalona.