W sprawie, która trafiła na wokandę Trybunału Sprawiedliwości UE (potocznie zwanego Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości) poszkodowanymi były brytyjskie spółki należące do grupy Littlewoods. Z tytułu VAT nadpłaciły prawie 204,8 mln funtów brytyjskich (ponad 1 mld zł). Odsetki, które do tej pory dostały wynoszą ponad 268 mln funtów (ponad 1,4 mld zł). Spółki żądają jednak więcej, bo ok. 1 mld funtów.
Spółki te, od chwili wprowadzenia w 1973 r. w Wielkiej Brytanii VAT, zajmowały się sprzedażą katalogową. Ich działalność polegała na dystrybuowaniu katalogów, a następnie sprzedaży opisanych w nich towarów za pośrednictwem sieci tzw. przedstawicieli. Przedstawiciele pobierali prowizję od sprzedaży, zarówno tej dokonanej przez nich bezpośrednio, jak i za pośrednictwem osób trzecich.
Okazało się, że od 1973 r. do października 2004 r. prowizja od sprzedaży za pośrednictwem osób trzecich była błędnie traktowana jako wynagrodzenie za usługi świadczone przez przedstawiciela na rzecz Littlewoods. W rzeczywistości powinna być ona traktowana jako obniżka ceny sprzedaży. Spółki Littlewoods zapłaciły więc zbyt wysoką kwotę VAT.
Gdy sprawa trafiła do brytyjskiego sądu, ten uznał, że nadpłacone kwoty nie były należne ani w świetle unijnej dyrektywy 67/228 - w odniesieniu do lat podatkowych poprzedzających 1978 r., ani na mocy szóstej dyrektywy VAT - w odniesieniu do okresu od 1978 r.
Spółki Littlewoods wystąpiły do brytyjskich organów podatkowych z żądaniami zwrotu nadpłaconego VAT. Od października 2004 r. otrzymały zwrot podatku w wysokości prawie 204,8 mln funtów brytyjskich. Oprócz tego dostały odsetki w wysokości przekraczającej 268 milionów funtów brytyjskich, liczone jako odsetki proste.
Spółki Littlewoods złożyły do sądów pozwy żądając kolejnych kwot, które łącznie wynoszą około 1 mld funtów brytyjskich. Twierdziły, że kwoty te stanowią korzyść, jaką Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uzyskało dzięki korzystaniu z nadpłaconego kwot podatku. Spółki obliczyły dochodzone kwoty przy zastosowaniu składanej stopy procentowej, mającej zastosowanie do pożyczek, jakie w tym czasie zaciągał brytyjskich rząd. Żądana suma uwzględniała wartość wypłaconych spółkom odsetek prostych.
Brytyjski sąd nabrał wątpliwości, jak ma rozstrzygnąć tę sprawę i dlatego zwrócił się z pytaniem do Trybunału. Spytał, czy w sytuacji, w której podatnik nadpłacił VAT pobrany przez państwo członkowskie w sposób niezgodny z unijnym prawem, wystarczy zwrócić mu nadpłacony VAT wraz z odsetkami obliczonymi jako odsetki proste, czy też może należne są odsetki składane, jako miernik korzyści uzyskanych przez państwo członkowskie UE dzięki nadpłacie VAT lub - odpowiednio - jako miernik strat podatnika spowodowanych utratą możliwości dysponowania w tym czasie pieniędzmi.
W wyroku z 19 lipca 2012 r. (w sprawie C-591/10) ETS tego nie rozstrzygnął. Stwierdził, że przepisy unijne tego nie regulują i same państwa członkowskie muszą ustalić w swoich przepisach stawki i sposób obliczania odsetek od zwrotu VAT, to znaczy, czy mają to być odsetki proste, odsetki składane czy odsetki obliczane w inny sposób.
Trybunał stwierdził jedynie, że zasady wypłaty odsetek muszą być ustalone "z poszanowaniem zasad skuteczności i równoważności", a więc - jak wyjaśnił - "nie mogą być mniej korzystne niż przesłanki dotyczące podobnych żądań opartych na przepisach prawa krajowego i nie mogą być ukształtowane w sposób czyniący praktycznie niemożliwym wykonywanie praw przyznanych przez porządek prawny Unii".